Woensdag 24 november 2021

Lichte mist, 7°. De vrachtwagenchauffeur is al vertrokken. Heel vroeg hoorde ik hem de motor starten en ben direct weer in slaap gevallen. Ik dacht hij redt het wel. 

Tijdens ons ontbijt zie ik door de voorruit, naast het hoofd van Gerda, buiten steeds rookwolkjes opstijgen. Op den duur ga ik eens even rechtopstaan om te kijken en dan blijkt dat de rook uit de uitlaat komt van de buurvrouw; de vrouw van de vrachtwagenchauffeur. Nou ja….uit haar auto dan! Die staat met de motor en de verlichting aan dus al een tijdje op de parkeerplaats te ronken, terwijl zij zelf nog wat bezig is in huis. Haar man heeft vast gezegd, schat, zo’n kouwe motor moet eerst lekker warmdraaien. 

Voor we vertrekken, wil ik de buurman, die ons gisteren zo gastvrij ‘ontving’ nog even bedanken. Achter het huis staat wel een personenauto, maar alles is gesloten, rolluik voor het grote raam beneden. Ik twijfel of ik zal aanbellen en zie er vanaf als blijkt dat ze alleen zo’n grote koperen bel met een klepel bij de deur hebben hangen. Geen behoefte om de halve buurt op te schrikken. 

Ik zie dat ze Cayeux heten en hun adres heb ik ook. Wie weet, stuur ik hen een kaart vanuit Amsterdam…vind ik (nu) wel een grappig idee. 

Vanaf nu tot thuis speelt ons leven zich af op, langs en niet ver van de snelweg. Gelukkig is dat in Frankrijk beter te doen dan in Spanje. Hier liggen grote supermarkten dicht langs de weg en sjieke tankstations met alle voorzieningen, er zijn prachtige Aires, die op parken lijken met een combinatie van winkel, bar en restaurant waar (bijna) alles is wat je nodig hebt; ATM, digitale gokmachines, een ruimte om baby’s te verzorgen, douches, toiletten, kranen met warm water, boeken, patisserie etc. Ik heb het niet eens allemaal bekeken. Wij slaan voor de komende dagen in bij Leclerc. 

Hoe noordelijker we komen hoe meer de bewolking verdwijnt en op een gegeven moment schijnt zelfs de zon, hoewel de temperatuur daarbij gestaag daalt tot nu vanavond 2°. 

Behalve de gokcomputers zijn er de spelletjes, die de bestuurders op de weg zelf met elkaar spelen. Wij rijden op de cruisecontrol, maar geen 130km/uur. Om niet steeds achter vrachtwagens te komen hangen als je wordt ingehaald, geef je wat gas bij en zet je je auto op tijd vóór die van de inhaler. Dat wordt niet altijd op prijs gesteld … flashen!!! En dat is slechts één voorbeeld. In Nederland heb je er natuurlijk ook mee te maken al rijd je daar over het algemeen met z’n allen gezellig 100… hoewel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Aan de noordkant van Châtellerault gaan verlaten we de weg. We hebben op Park4Night gekeken omdat we dichtbij de snelweg willen blijven. Er staat een leuke recensie op van mensen die op het dorpsplein van Antran hebben gestaan. We moeten wel aarzelen….dorpsplein, kerk, gemeentehuis en tegenover een café…hmmm. Toch even kijken en we hebben onderweg ook al een alternatief gezien, waar we altijd naar terug kunnen rijden. Maar wat een verrassing is dat dorp! Een prachtig, bijna leeg dorps’plein’, onverhard, onder mooie oude bomen. Tussen de kerk, het gemeentehuis, met openbare toiletten, en het gesloten café. Ook heel sympathiek van de bewoners, waar we toch dichtbij staan, dat ze niet gelijk de politie op ons dak sturen, want het mag denk ik niet, hoewel ik daar niet zeker van ben. 

De bescheiden kerstverlichting rond het pleintje brandt, het is muisstil, hoewel de kachel zachtjes snort en een lichte zoem in de verte ons nog herinnert aan ons snelwegleven. 

A demain!