Dinsdag 31 mei 2022

Het was me het nachtje wel! Ik schreef al van het Duitse hoempafeest, waar je niet op zit te wachten, maar dat viel allemaal mee. Duurde ook niet lang. Nee, het venijn zat in de staart. Om een uur of 9 parkeerden er twee auto’s, met in elke auto een jong stel. Bij de bagage, die werd uitgeladen, waren tenten, dus het was duidelijk dat ze kwamen om vannacht op het strand te slapen. Dat klopt en toch ook weer niet. Zoals Gerda al zei: 

“Dat wordt zuipen, lawaai en … (vul het zelf in, van Gerda mag ik het woord niet neerschrijven). 

Van het zuipen op zich hoorden wij niks, van de gevolgen ervan des te meer; wat begon met hard praten eindigde met veel gebrul van de mannen en een constant schel en mechanisch gelach van de vrouwen. Dat was niet het ergste. Ik weet niet wat die lui voor muziekapparatuur bij zich hadden, maar ze presteerden het om een volume te produceren waar een discjockey zich niet voor had hoeven te schamen. Het werd een herhaling van een paar nachten geleden: korte periodes slapen en dan weer een tijd wakker. Ik dacht: ik slaap nóóit meer bij een strand en nooit meer boven in die tent. En wat doe ik a.s. nacht? Precies hetzelfde.

Al voor half 9 vertrekt de Pool met zijn bruid, wat zijn sommige mensen toch matineus! 

Terwijl ik mijn verslag van gisteren afmaak, struint Gerda met de verrekijker de buurt af. Er zijn vinken in het bos (vogel van de dag) en ze zag sternen en een reiger boven zee. Van alle drie is de subsoort onbekend. Precies hetzelfde heb ik met een kleine grijze eekhoorn, die ineens vlakbij de bus loopt en zich duidelijk aan het afvragen is in welke boom hij/zij nu eens zal klimmen. Ik vind hem wat kleiner dan eerdere eekhoorns die ik zag en zijn vacht is heel wollig, anders dan bij de eekhoorns die je bij ons ziet, die vrij glad zijn. 

Tot slot van de voorstelling komt er een jonge Griek lichamelijke oefeningen doen onder de pijnbomen en het lijkt er veel op dat hij daarvoor een vrouwelijke coach nodig heeft. Van een afstandje bekeken, doet ze niet anders dan bij hem staan kijken, hoewel ik natuurlijk niet kan horen wat ze zegt. In elk geval zou ik voor de oefeningen die hij doet geen begeleiding nodig hebben. Maar…andere generatie, volgens mij neemt het aantal coaches hand over hand toe. In elk geval wil ze vast nog hogerop, want ze heeft een telescoopladder op het dak van haar auto liggen. 

In een plaats aan de kust willen we bij het haventje koffie drinken, wat we erover lezen is leuk. Alleen…we vinden het niet. Porto Carras heet het, maar waar we terechtkomen is een resort met dezelfde naam. Gewoon verder rijden en dan zie je vanzelf een bord Porto Elena, klinkt ook goed. Vol verwachting maken we de steile afdaling, alleen een haven vinden we niet. Er is geen enkele afslag naar het water, tenzij je over het terrein van een camping zou moeten. Maar dat proberen we niet uit, want een eindje terug kwamen we langs een heerlijke kleine verlaten baai, met een beetje klunzige steiger, waaraan één bootje is vastgemaakt. Een mooiere plek om koffie te drinken, zal je moeilijk vinden. 

Lunchen doen we voorbij Toroni. Dat ligt langgerekt aan een ruime baai en heeft niet van die protserige toeristenvoorzieningen. De hotels bijvoorbeeld hebben nog iets dorps, hoewel het er zoveel zijn dat het niet anders kan of het is hier in het hoogseizoen ook een gekkenhuis. 

Daarna beginnen we aan de oostkant van de middelvinger en zien tot onze verrassing ineens de hoge berg Athos (2033m.) liggen op de zuidelijke punt van het gelijknamige schiereiland. Getuigt niet echt van veel fantasie hè, allebei dezelfde naam. Maar het is een heel mooi gezicht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We zijn van plan om vanmiddag nog Sithonia te verlaten voor de Lidl in Lerissós. Door al onze zijsprongen hebben we een aardige indruk van de middelvinger gekregen, vinden we. Het is een mooi schiereiland, alleen toch al behoorlijk toeristisch. Bovendien zijn we na de paar nachten met muziekoverlast huiverig geworden voor overnachtingen op drukke plaatsen. Mogelijk is de kust ten noorden van Lerissós niet zo in trek bij vakantiegangers. 

Park4night heeft in elk geval niet veel in de aanbieding en dat kan een goed teken zijn. Er staat iets op over een bar in Stratoni, waar je kan vragen of je op hun terrein mag staan; ze schijnen daar niet te moeilijk over te doen. We gaan het zien. 

Het is niet precies duidelijk waar het terrein van de bar begint en eindigt, maar afgezien daarvan is er ook een groot algemeen parkeerterrein naast het strand en een kleine haven. Geen verbodsborden voor campers. Er staan er al een stuk of drie, die duidelijk bij elkaar horen, allemaal Tsjechisch. Kinderen erbij en een blafhondje. We vragen niks bij de bar en doen er lang over om te beslissen waar we definitief gaan staan. Dat komt enerzijds doordat we niet teveel willen opvallen, dus een beetje in de buurt van de andere campers moeten staan, denken we en anderzijds omdat het terrein op dat gedeelte nogal ongelijk is en we de bus moeilijk ‘waterpas’ genoeg kunnen neerzetten. 

Intussen komt er een Franse camperbus aan, gaat zonder aarzelen onder een boom staan en de man en vrouw lopen direct naar de bar om toestemming te vragen, denken we. Ze verkassen niet, dus het zal wel goed zijn. Dan doen wij ook wat we eigenlijk willen: langs de muur tussen het strand en het parkeerterrein gaan staan, weg van iedereen. Heerlijk.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gerda gaat niet in zee, wat ze heel jammer vindt. Het komt omdat er een fabriek en/of mijn is aan de baai en wie weet komt daar troep van in zee. Verder heeft ze al ergens een soort rioolbuis naar zee zien lopen, waar ook nog ‘iets’ uitkwam. 

Ik ben in verwarring over de plaatsnaam. Op de kaart staat Stratoni en in het Griekenlandboek staat Stageira. Het lijken dezelfde plaatsen, waarvan Stageira de geboorteplaats van Aristoteles is. Net buiten het dorp op een heuvel moet een groot wit marmeren beeld van hem staan. Dat willen we wel zien. Morgen maar eens informeren hier. 

Eerst afwachten of we niet worden weggestuurd en of er geen feestje met muziek is vannacht! 

Menu van de dag: rijst en makreel à la hier, roerbak ui, paprika, kool en wortel met wat sojasaus. 

Het is bewolkt, heerlijk! Later valt er een bescheiden regenbuitje, paar bliksemflitsen en de temperatuur daalt naar 24°.