Maandag 10 juni 2024

Vanochtend zat er op paal 13 een (soort) mus met een wit halsbandje…. Gerda zag hem niet. Ik heb in het vogelboek gekeken, maar kom niet verder. Hebben we toch onze vogelvriendin Barry weer nodig…help! En 13 is het nummer van de plek waarop wij staan. 

Vannacht regelmatig regen. Vanochtend 16° en vóór ons vertrek beginnen de buien opnieuw. 

Ik wil even melden dat ik hier de eerste positieve campingdouche-ervaring meemaak van ons hele reizende leven. Een hele grote ruimte – je kan er je kont zonder na te denken keren – met een goed afgesloten doucheruimte met glazen deuren. Het water is direct goed van temperatuur. Haken genoeg om alles op te hangen, een krukje, een wastafel. De vrouw van gisteren zou zeggen: super!!!! 

De (regen)wolken maken het uitzicht er voorlopig alleen maar mooier op, zoals ze daar decoratief tussen de bergen hangen. Misschien tegen beter weten in, fotografeer ik toch de fotogenieke pieken die eigenlijk te ver weg zijn. Kan het schelen!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ook onderweg genieten we van het wisselende spel dat de laaghangende wolken spelen met de bergen. We missen de zon niet, hoewel het voor de stroomvoorziening via het zonnepaneel natuurlijk beter is dat ze haar gezicht af en toe laat zien. 

Ger wil even tanken, maar als we bij de pomp staan, ziet ze dat de prijs per liter hier wel erg veel hoger is dan het internet vermeldde. Ja, zo werkt het langs de snelweg, we weten het. Ze komt weer in de auto en zegt: “Ik kijk wel of er straks bij de Lidl in de buurt een pomp is waar de prijzen lager zijn”. Als we een tijdje later op een parkeerplek staan te lunchen, zien we mensen met belangstelling naar de zijkant van onze auto kijken, alsof daar iets bijzonders aan te zien is, rááár! Nou…ook weer niet zó vreemd; Ger ontdekt dat we na het tankstation waar ze niet tankte, de hele tijd met het klepje open hebben gereden. Dat komt: je kan het alleen openen als het bestuurdersportier open is. Dus omdat ik reed, had ik alvast om Ger te helpen, de klep geopend en toen het tanken niet doorging, nooit meer dicht gedaan. Ja, de mens hangt aan elkaar van routine! Wel een sterk klepje toch? 

We hebben vanaf het begin van onze rit heel veel en harde regen onderweg, met 17°. Gelukkig is het droog als we bij de Lidl parkeren om de voorraad aan te vullen: in Regensburg! 

Gerda, die een lijstje maakt voor Campercentrum Amersfoort met de mankementen aan de auto, die we deze reis hebben ontdekt, schrijft erbij dat de schuifdeur niet goed vast blijft staan als je hem openzet. We hebben tenslotte 4 jaar garantie. Niet op slijtage, maar wel op dingen die voortijdig stuk gaan of slecht functioneren. 

En dan: de koelvloeistof. De melding die steeds op het dashboard kwam (koelvloeistof ontluchten) bij het starten, is verdwenen en Ger gaat, het is een routine, het niveau van de vloeistof controleren. Tot haar schrik ziet ze dat het niveau in het tankje veel te hoog staat, ver boven maximum. Dat moet de schuld van Sasa zijn!? Bij ons gereedschap hebben we een grote maat injectiespuit, die ze verschillende keren volzuigt om het vloeistofniveau te verlagen. Kortom: stress! Hèhè…tenslotte: een dag niet gestresst is een dag niet geleefd! 

Weinig oponthoud op de Duitse wegen en Gerda gaat alvast zoeken op Park4Night naar een plek om te overnachten, ergens net boven Neurenberg. Onze eerste keuze gaat uit naar het parkeerterrein van restaurant Aischblick in Höchstadt an der Aisch, dat vandaag gesloten is, maar wel drie standplaatsen voor campers heeft, inclusief bordjes met die tekst. Zodra we er zijn, bellen we even om hen te laten weten dat we hier vannacht willen blijven. Ho ho…dat gaat zomaar niet. Kan alleen als het restaurant is geopend en bovendien komen er morgenvroeg werklui, waarvoor het hele parkeerterreintje leeg moet zijn. Het zal. 

Of ze een advies heeft voor ons? Uh…jahhh..Haflinger Hof, hier vlakbij heeft mogelijk een plaats voor ons. Op internet word ik er niet echt wijzer van, maar we rijden er in een paar minuten naar toe. Er staat een huis en de rest is teringzooi. “Wil jij hier staan?”, vraagt Ger. “Nee”. 

Het is fijn dat Ger al rijdend zoveel voorbereidend werk heeft gedaan, want we hebben daardoor drie alternatieven vlak in de buurt via Park4Night. Het eerste is raak: een grote parkeerplaats verdeeld over verschillende terreinen, met hier en daar wat schaduw van bomen. Plus een bord dat er 5 plaatsen bestemd zijn voor campers. Het is er heel rustig en er staat één camper. Wat niet echt duidelijk is of we overal mogen staan waar we willen of is het de bedoeling dat we op dit terrein bij het camperbord staan? Voor alle zekerheid vraagt Gerda het even aan de toekomstige buren, die aangeven dat de vijf plaatsen hier bij het bord ingevuld moeten worden. Nou, geen probleem, we kunnen afstand genoeg houden.

Het waait lekker, alles open, dakraampjes, schuifdeur…heerlijk. Warmer dan 22° is het vandaag niet geweest. 

De tjiftjaf laat ons nadrukkelijk horen dat hij/zij in aanmerking wil komen voor vogel van de dag. Geregeld!

Menu van de dag: sperziebonen (eindelijk!), omelet met Parmezaanse kaas. 

Ik heb het verhaal van gisteren gepubliceerd, alleen is het internetsignaal zo zwak dat ik het niet op Facebook krijg. 

Hopelijk kan ik dit verhaal nu ook op onze site zetten. In elk geval: alles wat nu niet lukt, doe ik morgen bij een tankstation met goed bereik. 

We moeten nog 600 km. tot thuis. Ik weet niet of we dat gaan halen morgen.

Welterusten!