Vrijdag 12 juni 2020
Vijf uur vanochtend. Wakker. In mijn beleving van een auto die in volle vaart langsreed. Tegelijkertijd hoor ik een nadrukkelijke vogel, die een mooie zang heeft, waarin telkens driemaal na elkaar de roep ‘kievit!’ terugkomt. Verder komt het geluid mij totaal niet bekend voor. Het kan een vogel zijn, die een kievit imiteert, en zoja is de rest van het gezang dan óók imitatie of van het dier zelf? Het is in elk geval geen kievit, hoewel…. het kan best een kievit zijn die àndere vogels nadoet. Ik heb begrepen dat er aardig wat vogels zijn die soortgenoten imiteren. Conclusie: vogels zijn niet te vertrouwen.
Tijdens het ontbijt loopt er ineens een vrouw met aangelijnde hond langs de auto, ze komt vanaf het stuk wei achter ons. Dan moet ze haast wel in één van de twee huizen wonen, die we vanuit de auto zien staan. Klopt, als ze terugkomt, loopt ze die kant op.

 

 

 

 

 

 

 

 

We zijn verrast als ze na een minuut of tien weer voorbijgaat, nu met een andere hond aan de lijn en in haar T-shirt. Het jasje heeft ze thuis gelaten. Zelfde rondje met de hond. Ik ben benieuwd of ze bij het derde rondje weer iets zal hebben uitgetrokken. Niet dus. Als ze met de vierde hond komt aanlopen, ben ik buiten en beginnen we een praatje. Ik kan nu de tekst op haar T-shirt lezen: ‘Dierenpension De Open Ruimte, Grolloo’. Dat verklaart veel. Het lijkt een aardige vrouw, die in elk geval niet kwaad wordt omdat we hier op zo’n zelfde terrein staan als waar we gisteren werden weggestuurd. Ik vertel haar over het vogelgezang, dat ik vanochtend hoorde en vraag:
“Hoort u dit geluid hier ook wel eens en weet u misschien welke vogel het is?”
“Het zegt me niets”, antwoordt ze, “maar dáár zit een oehoe”. En ze wijst naar een rij bomen niet eens zover van de auto vandaan.
“Hè!?” De ogen van Gerda en mij worden ongeveer net zo groot als die van de uil waar ze het over heeft. “Echt waar?”
“Ja zeker, ik hoor hem al 20 jaar!” Daar hebben wij niet van terug.

 

 

 

 

 

 

 

 

Als ze weer naar huis loopt, denk ik shit! Ik had willen vragen van wie of wat het terrein is, waar we op staan. Ik geloof namelijk die boze boer van gisteren niet, die zei dat we op zijn privébezit stonden.
En die oehoe: ik wil het graag geloven, alleen wij hebben niks gehoord gisteravond of vannacht. Thuis even checken op internet, want ik ga ervan uit dat de oehoe’s in Nederland nauwkeurig zijn gedocumenteerd.
Bij ons vertrek, rijden we langs het dierenpension, waar ik een paar mannen op het erf zie staan.
“Even stoppen Ger, die kerels weten vast wel hoe het zit met de plek waar we vannacht stonden”.
Ze weten het, die verharde stukken land zijn inderdaad van de boeren. Onze vriendin komt er ook bij staan en zegt dat de plek waar wij stonden vannacht van haar buurman is. Heel ons verblijf staat op de beelden van de beveiligingscamera’s! Daar hadden we geen rekening mee gehouden, de afstand tot de huizen is toch wel 150 à 200 meter schat ik. Sympathiek dat ze ons niet hebben weggejaagd.
Terwijl we door het dorp Amen rijden, zegt Ger ineens: “God woont in Drenthe”.
“Waarom?”
“Omdat ze hier alles zien”.
Geen speld tussen te krijgen toch?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het landschap om ons heen ziet er mooi uit; akkers omzoomd door dichte bomengroei die alleen maar aan schoonheid winnen nu de zon doorbreekt. Onze route naar huis voert over Ansen, waar twee vrienden van IJburg kort geleden een woonboerderij hebben gekocht. Leuk om daar even te zijn, hoewel we weinig kunnen zien. Huis en grond worden bijna helemaal aan het gezicht onttrokken door een hoge, dichte haag. En omdat er een auto bij het huis staat, durven we niet echt dichtbij te komen. Misschien staan we ook hier al op de camerabeelden! Voor de duidelijkheid: de vrienden wonen er zelf nog niet.
Een uur of drie zijn we thuis. Tijd genoeg om de kadootjes in te pakken voor kleindochter Rosalie, die morgen elf jaar wordt. Eén van de redenen waarom we nu weer op IJburg zijn.
En tijd genoeg om op internet te lezen dat de oehoe pas in het jaar 2019 in Drenthe is komen wonen. Gelukkig heeft ze meer verstand van honden.
Vogel van de dag: één van de eksters die tijdens onze afwezigheid het balkon hebben ondergescheten.
Menu van de dag: spaghetti met home made tomatensaus, erwtjes, winterwortel en rode mul.