Zaterdag 6 juli 2019

We staan in de schaduw terwijl de zon schijnt. Dat kan niet. Vlug aankleden en verhuizen naar de parkeerplaatsen aan het strand. Nu staan we achter de visrookschuurtjes, waar we gisteravond op keken en de eerste roker is al gearriveerd. Gelukkig staat de wind niet in onze richting, want uit de lange dunne schoorsteenpijp komt behoorlijk wat rook. Aan de andere kant: de manier waarop het uit de pijp komt, een beetje vrolijk dansend, zorgt ervoor dat we het helemaal niet zo storend vinden. Zwaar geval van gerookte vis, dat wel. Het was ook leuk om te zien dat, toen de man uit zijn BMW stapte en naar het schuurtje liep, een kat hem kwam begroeten. Althans zo zag het er uit: hij praatte tegen het dier op een vertrouwde manier, waarna ze samen naar het rookhok liepen. 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gerda loopt nog niet echt vrolijk te dansen, ze heeft de hele nacht wakker gelegen, alleen van zes tot acht geslapen. Knap zoals ze daarmee omgaat; ze is er niet sjagrijnig van. Ik ben bang dat ik wel even in een dip zou blijven hangen. Ik komt ‘s ochtends sowieso veel langzamer op gang dan zij. En slapen is bij mij geen probleem, leg me neer en ik ga onder zeil. Daardoor moet ik weer denken aan dat eeuwige leven: ik heb nu al medelijden met degene, die mij zou moeten opwekken uit den doden! Na een nacht slapen, wil ik al het liefst blijven liggen, laat staan na een poosje dood. 

Terug naar de orde van de dag. Het lukt moeilijk om aan het water te blijven. Wetend dat de kust dichtbij is, vind ik het moeilijk om eindeloos door de groene heuvels te rijden. Aardappelen, kolen, zelfs gerst…als ik naar de heuvels links van me kijk, denk ik ‘daarachter ligt het Firth’. Wat is het, dat water nooit verveelt? Ons althans niet. Gelukkig hebben we dat gemeen. Over het Firth gesproken: Gerda vraagt zich af wie er tien keer achter elkaar ‘Firth of Forth’ kan uitspreken zonder te spugen. Ook de plaatsen die er liggen, vinden we minder interessant dan die van de vorige dagen. Bij Culross springt ons hart nog even op, maar het is er toch een erg toeristische kermis.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Goed, niet langer gezeurd, we zijn bijna bij de brug van Kincardine en Garmin staat geprogrammeerd op de Lime Road in Falkirk, omdat daar The Wheel of Falkirk te bekijken is. Voor degenen die zeggen ‘huh…wheel’?: het is een draaiende scheepslift, die het Forth en Clyde Canal verbindt met het Union Canal. Vroeger hadden ze daar elf sluizen voor nodig. Nu overbrugt het wheel in één draai de vijfendertig meters hoogteverschil. Uniek in de wereld. Wat we niet hadden verwacht, is dat er een soort pretpark omheen is aangelegd; Play Park, Water Play enz. Gelukkig kan je vanaf een plein het wiel goed zien, ook hoe het werkt. Binnen maar eens vragen wat je krijgt als je een ticket koopt. Voor £ 11,50 kan je in een boot, die in een bak met water ligt. Daarna gaat het wiel draaien, tilt je 35 meter op naar een soort aquaduct, waardoorheen je naar het andere water vaart en terug, waar je weer 35 meter zakt. Zoiets dus. Tja, dat boottochtje hoeft niet, het ging er ons om dat we het wiel konden zien werken en dat is gelukt! Prachtige uitvinding.

https://en.m.wikipedia.org/wiki/Falkirk_Wheel 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Omdat we in een te dicht bebouwde omgeving zijn, zetten we koers naar Bo’Ness, dat op de kaart aan de kust ligt. Dat doet het, alleen we kunnen niet met de auto aan het water komen, hoe we ook ons best doen. We eindigen op een rustige parkeerplaats met tussen ons en het water een immens grasveld bestemd voor picknick en ander vermaak. Er is trouwens veel zware industrie hier langs de kust èn een stoomtreintje, dat binnen tien meter voor de auto langs rijdt! Stinken! Nu hebben we helemaal niks met stoomtreintjes: “Toen mijn vriendjes vroeger van die speelgoed stoommachientjes hadden, vond ik er al niks aan”, zegt Ger, terwijl ze intussen wel à la minute staat te flirten met één van de bestuurders! Zo langzaam rijdt het dus, dat je tijd hebt om in het voorbijgaan een relatie te beginnen! Volgens mij trekt hij extra aan de stoomfluit als hij Ger ziet. Troost is dat het om een toeristenattractie gaat en het voertuig waarschijnlijk niet tot heel laat zal doorrijden. 

Tijd voor het menu van de dag: eiernoedels met verse basilicum/broccoli met knoflook/heerlijke beefburger van de slager. 

Correctie: in het vorige verhaal heb ik abusievelijk geschreven over Arthur Smith, terwijl het Adam Smith moest zijn. Met dank aan Annette en Vincent!!