Maandag 26 september 2016

Nordic doet het goed in Spanje. Nooit zoveel van die lopers gezien. Het zal ook komen doordat we op een kruispunt van wandelpaden staan. En naast een stel Parkinsonkoeien. De hele nacht horen we het geklingel van hun bellen en ik ga ervan uit dat ze ‘s nachts niet doorgaan met grazen. Gelukkig staan ze niet aan onze kant van de wei.

Weer een route met uitzicht vandaag. Op de Coll de Fadas maken we een koffiestop met uitzicht en een praatje met een Belgisch stel dat uit een Spaanse auto komt. Voorafgaand aan een congres van de man in Barcelona, rijden ze een week door de bergen.
Wij sluiten vandaag de westelijke helft van de Pyreneeën af: de landkaart kan worden omgedraaid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de 260 slaan we linksaf en nemen de N230 naar het Noorden, richting Vielha. De bergen worden langzaamaan mooier, minder begroeiing.
In Vielha is een Mercadonna en nu we toch bezig zijn, zoeken we ook een wifibar op. Dat valt niet mee en als we er na rondvragen één hebben, is het een kat in de zak. Een Engels stel met elk een iPhone en een Mac internet er vrolijk op los. Bij mij werkt het voor geen meter. Ik kap er mee en zie in de buurt van de auto een café, waar beter signaal in blijkt te zitten.
Na Vielha nemen we de C28 en komen terecht in een wintersportgebied met van die ongezellige, uit de grond gestampte dorpen. Alle huizen dezelfde nette grijsblauwe daken. Geen sfeer te bekennen, zelfs geen houtkachelgeur.
De vergezichten zijn mooi en voor de eerste keer zien we sneeuw bij de toppen liggen.

‘t Is ook de dag van het linke weggedrag. Eén keer worden we opgeschrikt door 4 Porsches die een wedstrijd houden. En tot twee keer toe door motorrijders, die schuinhangend op onze weghelft, in een onoverzichtelijke bocht met een bloedgang op ons afkomen. Ternauwernood lukt het hen om de motor recht genoeg te trekken, zodat ze ons op een haar na missen.

Bij skistation Port de la Bonaigua zijn een paar immense lege parkeerterreinen met een heleboel treurigheid er omheen in de vorm van gesloten rolluiken in verweerde winkelpanden. Dan nog maar even verder rijden, jammer genoeg dalen we dan weer.
“t Is wel een leuk riviertje”, zegt Ger, doelend op wat al geruime tijd links van ons stroomt, “misschien is daar ergens wel een goeie plek voor ons”.
Bij Aidi ligt een smalle brug en er net overheen is een mooie standplaats.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ruimte genoeg, er staat nog één auto van een visser. Na een kwartiertje ….. jawel: het Carnote-effect! Een vrij groot, wit Frans gevaarte. Verzachtende omstandigheid, ze gaan zo ver mogelijk van ons vandaan staan. ‘t Zijn allemaal Fransen trouwens, die hier lopen te vissen. Zelfs om 7 uur ‘s avonds arriveren er nog een paar. Zo lang duurt de dag dan niet meer tussen de bergen.

Menu van de dag: rijst met worstjes. Roerbak kool en champignons, sojasaus, vissaus, sesamolie.

Vogel van de dag: glanskop.