Donderdag 12 september 2024

Wat gebeurde er gisteravond nog? Nou..vrij weinig. Heerlijk! Twee jongens van een jaar of 14 kwamen aanfietsen, vertrokken met een sloep om later terug te komen met hooguit 2 palingen volgens Ger. Het geheel deed haar aan boeken van De Kameleon denken. Om half tien een busje met een paar mannen die op één van de vissersboten stapten, lichte regen, koud, 10°, kachel aan. 

Ik was vroeg wakker denk ik. Geen idee hoe vroeg, want om niet in mijn slaap gestoord te worden, leg ik mijn telefoon een eind uit de buurt. Het wakker liggen kwam niet door lawaai van buiten, hoewel ik wel af en toe een auto hoorde arriveren, waarschijnlijk met bemanning voor de schepen. Dat gaf echter zo weinig lawaai, dat ik er, als ik had geslapen, vast niet wakker van was geworden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij de eerste blikken naar buiten zien we dat de vissersschepen zijn vertrokken en er is ook iets bijgekomen: een Duitse VW California. Ze staan met de achterklep open en daar is een soort tent(doek) aan vastgemaakt …koud lijkt me dat! Het is nog steeds 10°, het goede bericht is dat de temperatuur stabiel is. 

Zei ik gisteren al dat we zin hebben om naar de visafslag in Den Oever te gaan? Dat doen we dus en wie weet kunnen we er verse vis kopen. Er liggen veel en mooie boten in de haven, zelfs nog drie houten botters. Ook veel buitenlandse vissersschepen, met name Engelse; zouden die hier hun thuishaven hebben? We lopen over de dijk die de haven scheidt van de zee. Aan de ene kant liggen de boten tegen een diepdonkere lucht, terwijl ze van de andere kant worden beschenen door een felle zon, aan onze linkerkant kijken we uit over ‘t Oeverse Schor met daarachter de Waddenzee en Texel. Hoe mooi wil je ‘t hebben. Bij het einde van de dijk staat een…tja…een rond ding op een paal, waar je over een loopbrug naar toe gaat. Dit wordt het waddenbelevingspunt genoemd. Wat moet je ervan zeggen. Vanaf het ronde ding zie je niks wat je vanaf de dijk niet ziet en bovendien past het totaal niet in het landschap.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is jammer dat Gerda haar verrekijker in de auto liet liggen, want er zitten wel wat vogels op het water, veel futen die verzamelen voor de trek zegt Ger. In elk geval horen we de tureluur, altijd mooi. We keren om en ontdekken dat de visafslag is gesloten en voor publiek alleen op zaterdagochtend is geopend. Ook hier veel vogels, die zelfs visafval gevoerd krijgen. Zonder verrekijker ziet Gerda dat de kleinste vogels steenlopers zijn, die veel minder schuw lijken dan wanneer je ze op het strand tegenkomt. 

Tijd voor koffie bij Basalt, ook aan de haven. Terwijl we daar zitten, de zwaluwen af en aan vliegen en de witte kwikstaarten het lege terras bezetten, worden rondom ons heerlijke lunchgerechten gegeten. We zwichten voor gebakken mosselen en vissoep…lekkerrr! 

Daarna terug naar de auto terwijl de visdiefjes boven ons vliegen, de meeuwen en aalscholvers om vis vechten en sommige boten hun zijbomen tot op de kade hebben laten zakken. Om in Den Helder in de open lucht kunstobjecten te bekijken, is het eigenlijk te laat, maar in elk geval te slecht weer. Al de hele dag moeten we keer op keer voor een flinke regenbui de auto in. We besluiten om te overnachten in de buurt van Franeker of Harlingen en daar morgen wat cultuur-uren door te brengen. We zien een parkeerplek bij Kimswerd, aan de Tolheksleane, daar eerst maar eens kijken.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de afsluitdijk stoppen we traditiegetrouw bij Breezanddijk om met uitzicht op het water naar de Peer Gynt van Grieg te luisteren. Rijen spreeuwen op de vangrail luisteren misschien mee; onderschat de dieren niet. 

In Kimswerd hangt een bord aan de heg: ‘Kerk open’. Maar waar te parkeren? Bij elke plek en in elke straat staan bordjes met ‘P alleen voor bewoners’. Op zoek naar een legale plaats rijden we ons bijna klem en alleen met professionele begeleiding van Gerda komen we langs en tussen betonnen obstakels door om ergens buiten de ‘bewonerszone’ tot rust te komen. De Sint-Laurentiuskerk is op het eerste gezicht niet heel bijzonder, maar bij nadere beschouwing zijn er toch mooie en speciale dingen te zien. Bouwjaar 1050.

Omdat Gerda het toch nog wat vroeg vindt om na de bezichtiging naar de rustplek te gaan, besluiten we om Pingjum te bezoeken. We hebben op naam gekozen…;) Bij binnenkomst zien we direct iets bijzonders: een zinkende grasboot op een immens grasveld met nog een grasbank erbij. Dat vraagt om foto’s en nadere beschouwing. De bedenker hiervan is de heer M. Dil.

Geen slaapplek te vinden in dit dorp en we nemen de kaarsrechte weg terug naar het gemeentelijke stuk asfalt in Kimswerd, (bijna) omringd door dicht groen, dat dan wel weer. Zouden we hier vanavond misschien een uil horen roepen? De regenfrequentie neemt af, de temperatuur is wat gestegen en het zonnepaneel doet wat het moet doen: zorgen dat de accu’s vol blijven. 

Menu van de dag: pasta met tonijn, ansjovis, knoflook, roerbak paparika’s, kaas na.

Tot zover. De dag was een mix van cult- en natuur vinden wij.