Vrijdag 2 juni …. en volgende dagen 2017

Goed dat we beneden sliepen. Ik ben geneigd om te denken dat de drukte bij zo’n tankstation ‘s nachts wel mee zal vallen. Niet dus. Het gaat maar door, de ene vrachtwagen na de andere personenauto, met portieren slaan, hard praten, motor niet uitzetten en allerlei onduidelijke, brommende apparaten die aan en uit schakelen.
Dank zij de dempende werking van de klep konden we toch slapen. Hoewel Gerda midden in de nacht heel misselijk werd, van de soep dacht ze. Na een uurtje spoken, viel ze gelukkig weer in slaap.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We rijden door Turkije de zelfde route als op de heenweg, omdat het de kortste is. Op dit moment hebben we geen behoefte aan extra kilometers. In Europa doen we het anders: we mijden Hongarije. Op de heenweg stond er ‘onze’ kant op een kilometerslange file voor de grens. Nu weten we niet of dat uitzondering of regel was, maar we hebben besloten het risico niet te nemen en gaan door Kroatië, Servië en Slovenië. Vraag me niet naar de juiste volgorde!

Flinke buien onderweg vandaag en ook zon tussendoor met temperaturen vooraan in de twintig graden.
Bij het boodschappen doen, zijn de mensen voor het eerst sinds ons vertrek uit Iran weer vriendelijk en goedlachs. Ook de vrouw in het hotel in Erbaa, waar de Wifi supersnel is, is uiterst gastvrij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het lijkt alsof de oostelijke helft van Turkije niet zoveel heeft met buitenlanders. Behalve de Koerden dan weer, die zijn overal even hartelijk. Nuance: ik heb het bij deze uitspraken uiteraard over de mensen die wij toevallig ontmoeten en iedereen die een wijde broek draagt, is voor ons een Koerd.

Voorts dacht ik om tijdens de terugreis wat korter verslag te doen. De ‘highlights’ zal ik zeker niet onvermeld laten, maar je snapt dat van de hele dag autorijden niet zoveel spannends valt te melden.
Na kilometers langs rijstvelden te hebben gereden, die we alle drie tijdens de heenreis niet hebben gezien (!?) stoppen we ergens tussen Osmancik en Tosya. Zomaar ergens tussen bosjes en kleine naaldbomen, zo goed als onzichtbaar voor verkeer over de weg naar het dorp, vinden we een horizontaal stukje grond.
We zien een roofvogel vliegen. “Valkje”, zegt Gerda. Wat voor valkje weten we niet, te ver weg om details te zien. Ook horen we om ons heen mooie vogelgeluiden, alleen die herkennen we niet.
De roep van de moskee in het dorp herkennen we des te beter en wat heerlijk dat ook die ver weg is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zaterdag 3 juni
De enige die op bezoek kwam, nou ja….wilde komen was een schildpad. Helaas was het dier niet snel genoeg om op tijd te zijn voor ons vertrek.
De buien zijn verdwenen en de temperatuur loopt al lekker op.
We wachten wat lang met boodschappen doen en als we eenmaal op de tolweg zitten, kom je niet meer spontaan door een stadje gereden. Er liggen grote ‘parken’, zoals ze hier worden genoemd, bij de tankstations, waar winkels zijn met het veelbelovende opschrift ‘market’. Alleen wat wij nodig hebben, is er niet te koop…. groente bijvoorbeeld. Wel bakken en dozen vol zoetigheid. En…een wasbeurt voor de auto!
Dan maar weer tomaten en té zachte kleine komkommers. ‘t Zal me benieuwen hoe lang het duurt voor we een ruimere keuze zullen hebben.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De hamvraag wordt vóór of na Istanboel van de weg af. Het wordt er vóór. Om half vier zouden we nog ongeveer 150 km. moeten rijden. We zien op tegen de drukte om de stad heen. Dan daarna nog een slaapplek zoeken, lijkt niet zo relaxt.
Bij Sapanca verlaten we de snelweg. De plaats ligt bij een groot meer, de vraag is alleen hoe daar bij te komen. Het lukt door een paar tunneltjes onder de spoorweg door. Ja helaas….de spoorweg. Daar staan we dus bij! Het voordeel is dat we getuige zijn van de troepenverplaatsingen in Turkije: een trein vol legertanks rijdt voorbij naar het Westen….
Er zijn ook wat restaurantjes in de buurt en we staan geparkeerd naast een parkje, waar het volgens de parkman heel druk gaat worden vanavond.
Voorlopig zitten we in de schaduw onder een afdak en de zon schijnt oogverblindend op het water.
Tot morgen in Europa!
Ennuh…Gerda ziet een fuut: vogel van de dag!