Zondag 21 mei 2017

Voor het eerst ontbijten we buiten. Nu ik het opschrijf, lijkt het gek dat dat niet eerder is gebeurd. In het begin van de reis was het te koud, later was het vaak te warm of misschien vonden we het de juiste plek er niet voor. Soit.
En dan zit je een keer buiten, komen er een stuk of acht dromedarissen op bezoek. Nou…nèt niet, vlak voor de auto’s buigen ze af. Deze dieren kennen hun plaats. Verder is het qua dieren armoe troef: gisteravond in het donker hoorden we een enkele keer wat dierengeluid, maar niet zo dat je denkt ’tjongejonge wat lééft de woestijn. En nog steeds geen vogel gezien.

Het eerste gedeelte van onze route loopt door het Kuh-e Darestangebergte, dat in het noordelijk deel van de Dasht-e Kavirwoestijn ligt. Klinkt wel goed hè? En warm! Voor tienen is het al 34 graden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Zoals we hoopten, heeft Mo’alleman een dieselpomp en meer: een waterkraan. Alle vloeistoffen kunnen bijgevuld worden. Hier is ook een kruispunt van belangrijke wegen en volgens ons beider kaarten leidt één daarvan naar Semnan. Alleen hoe we ook in de rondte rijden en afslagen proberen, op geen enkel bord staat die stad aangegeven, noch een andere naam in die richting.

Terug naar het tankstation en twee keer vragen. Beide keren wordt dezelfde kant op gewezen: naar de weg richting Damghan en die wilden we nou juist niet nemen. Wim denkt of hoopt dat er vanaf die weg nog een afslag komt naar Semnan. We zullen het zien, met de weg op de kaart is in elk geval iets mis, afgesloten i.v.m. werkzaamheden…. je weet het niet.
Met de afslag is ook iets mis, die komt niet en zo moeten we via Damghan naar Semnan. Dat wordt zeker 120 km. snelweg en daar hebben we geen zin in. Ons alternatief gaat over Astaneh en Kiyasar naar Sari.
Het is zo warm, dat er een waas over de bergen in de verte hangt en het laatste stuk naar Damghan ís al zo saai. We worden moe en krijgen slaap. De stad voorbij zijn er gelukkig weer ruige bergen, toch ben ik tegen een uur of drie helemaal klaar met het autorijden. Gerda en Wim vinden het best dat we er mee kappen.
Intussen zijn we weer in zo’n groene regio beland, die heb je in het Noorden. Ger krijgt er het Heidi-und-Petergevoel bij. Deze heuvels zouden inderdaad in Europa kunnen liggen. We slaan een landwegje in tussen kaalgevreten grasland en dat wordt het voor de nacht. De auto’s passen mooi in de berm. We hebben uitzicht op vijf kuddes schapen en het is minder warm dan eerder op de dag. Stoelen buiten, colaatje er bij, e-readers: niks meer aan doen.
Het lijkt wel of de mensen hier meer idee hebben van privacy. Er komt niemand op bezoek, terwijl we behoorlijk in het zicht staan: vanaf de weg kunnen ze ons zien, in de buurt zijn mannen aan het werk, de schaapherders lopen rond en hun kuddes hoeven niet zonodig de weg over te steken op de plaats waar wij staan. Toen we in het begin van deze week vrij Noordelijk zaten, viel het ons ook op dat de mensen ons met rust lieten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

De mooie wolkenband, die al een tijdje over het land hangt en waar we van genieten, wordt ineens kwaadaardig. Een harde koude wind steekt op, de wolk wordt groter en komt met een noodgang op ons af, zodat we in de kortste keren van de buitenwereld zijn afgesloten. Er valt wat regen en we horen zelfs het verkeer op de weg niet meer. Truien aan, deuren en ramen dicht. Dat is lang geleden.
Als het voorbij is en de zon weer schijnt, hebben we Nederlandse temperaturen. Heerlijk! Zeker bij het koken. Stel het je voor, 35 graden, de zon volop op de bus en dan de gaspitten aan. Jawel, dit doen we geheel en al vrijwillig.

Vandaag hebben we geen boodschappen gedaan, dus niks uitgegeven. Ja, getankt, alleen dat gaat niet uit de huishoudpot. Wim is af en toe bezorgd dat we onze miljoenen niet op gaan krijgen. Ik denk dat het wel gaat lukken, hoewel we veel minder uitgeven dan van te voren gedacht. Ger en ik hadden rekening gehouden met gemiddeld zo’n € 75,-/dag voor z’n tweeën. Plus wat extra voor het geval er dingen contant betaald zouden moeten worden, garage, tandarts….je weet het nooit. Nou, als we een dag hebben dat we € 40,- uitgeven voor ons drieën, dan is dat een extreem dure dag. Normaal zitten we zo op de € 20,- denk ik. Behalve als we toegangsbewijzen voor bezienswaardigheden moeten kopen, zijn we wat meer kwijt. Een ticket kost meestal €5,- p.p.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Ik had het al over koken, hier volgt het menu van de dag: pastasalade met hardgekookt ei, knoflook, tomaat, restje geitengehakt van gisteren incl. de kruiden, kerrie. Echt fusion! Roerbak groenten, te weten, wortel, courgette en gele paprika.

Vogel van de dag: nog geen vogel gezien. Hoewel, tijdens het tanken zag ik er een paar, heel licht beige. Op mijn vraag of het leeuweriken waren, zei Ger: “Nee, het zijn andere vogels, maar ik heb nu geen tijd om er goed naar te kijken”. Tja, daar ga je dan.

’t Is een beetje saai blog hè. Misschien was het ook een beetje saaie dag. ‘k Weet niet, we hebben toch erg mooie bergen gezien en wat routestress opgelopen. Overigens, als Garmin de weg kent, dan doet ie het erg goed.