Woensdag 5 juni 2024

Afgelopen nacht voor het eerst zonder dekbed geslapen. 

Vanochtend: de heuvels kunnen ons niet hoog genoeg zijn; kan de zon er lekker lang achter blijven hangen. 

We hebben zicht op twee vissende aalscholvers: vogel van de dag. Dit is luiheid, ‘t is veel te warm om je druk te maken, ook over vogels. 

Aan de éne kant zit er tussen ons en de zee nog een zwembad, met rijen ligbedden erbij en van die pijpen, waardoor je gillend het water in kan plonzen. Wat boffen wij dat het zwembad leeg is! We stellen ons voor dat het zomer is, nog warmer dan nu en dat je dan in de zon op zo’n ligbed ligt, dat nat van het zweet is en dat je daar voor hebt betaald. We denken dat het zembadgedoe en het restaurant bij elkaar horen, dat het één complex is, weliswaar met verschillende entrees. 

Voor we vertrekken, willen we de eigenaar nogmaals bedanken en hem een sleutelhanger met klompje geven. Omdat er niemand thuis is, leggen we een geschreven dankwoord op een tafeltje bij zijn voordeur met de sleutelhanger erbij.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We stellen Edirne in als einddoel voor vandaag en dat betekent dat we over de 07 bovenlangs Istanbul rijden. Voor we daaraan beginnen, doet Mapsje bij Düzce ineens weer iets onbegrijpelijks, dat ik gelukkig op tijd doorheb. Ik heb ook een nieuwe naam voor haar: elke keer als ze ons laat omdraaien, draai ik haar ook om en noem haar Spam. Dat vindt ze niet leuk. 

Om op te schieten, rijden we veel tolwegen. Bij het eerste poortje, verschijnt er een Turkse tekst op een display en de slagboom gaat niet open. Ik zeg: “Achteruit dan maar en een ander poortje proberen”. Terwijl we daar nog mee bezig zijn, verdwijnt de tekst, de slagboom gaat open en vóóruit…daar gaan we. Het is 12:00uur en 33°. 

In wat schaduw bij een tankstation lunchen we. Gerda eet buiten, zodat ze wat wind voelt en een jonge man, die vlakbij op een stoel zit, vraagt haar vanalles. Een vrouw met hoofddoek, die het ziet, komt een stoel voor haar neerzetten. Zo gaat dat hier. Op het laatst krijgt ze, jawel!.. ook nog thee aangeboden door de man. Ze bedankt hem, maar slaat het af en dat wordt geaccepteerd. 

Om een uur of twee passeren we een grens tussen Azië en Europa, de Bosporus, over de telkens weer indrukwekkende hangbrug in de buurt van Kilyos. Tussen de vangrails en aan beide zijden van de weg roze oleanders, kilometers lang.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En als je je verveelt, wat tijdens zo’n rijdag natuurlijk gebeurt, dan steek je gewoon je middelvinger op naar een vrachtrijder, die zonder richting aan te geven vlak voor je neus naar links ging. Je krijgt een meertonig claxonconcert, opgeleukt met flashen kado. 

In Edirne is niet veel aanbod van Park4Night, zegt Ger. Ze ziet wel een tentje bij Kavakli, langs de weg naar Kirklareli. Of het echt wat is, weten we niet, maar we gaan ervoor; geen gezoek, geen  gevraag etc. in 33°Celsius, waarna je in de brandende zon terechtkomt. 

De camping (als het er al één is) ligt in een park of bos begrijpen we, wat schaduw zou kunnen betekenen. Klopt, het is groot met een beetje ‘open’ begroeiing. Veel eikenbomen, half schaduw half zon. Ik schrik wel een beetje van de quads die er staan voor de verhuur. Ook zijn er speeldingen voor kinderen en de gebruikelijke picknickpriëlen. Mag dat maar goed gaan vanavond.  Zodra we staan, vliegen vlinders en grote torren de auto in, nu de eikenprocessierupsen nog! 

En, je gelooft het niet, er loopt weer iemand met zo’n loeiding om de bermen te maaien!

Menu van de dag: de bekende roerbakgroenten met misschien een blik witte bonen in tomatensaus. Mogelijk gekookte zalm erbij! Huh…gekookt? Tja, dat moet nog blijken. Ik had al gezegd, dat ik de laatste tijd geen gerookte zalm meer zag bij de Migros. Elke keer vroeg ik het aan een medewerker, zonder resultaat. Je legt je erbij neer. Toen we gisteren stonden te kijken bij de blikken tonijn, viel mijn oog op zakjes met het woord ‘Somon’. Aha! Even vragen aan een medewerker of je het zó uit het zakje kan eten of dat er nog iets mee gedaan moet worden. Het antwoord via de vertaalapp is: ‘gekookt’. Nu hoop ik dat de eerste k een r moet zijn. We gaan het straks zien…spannend! 😉

Gereden kilometers vandaag, hou je vast: 488

We horen hier groene spechten, Gerda zag er twee en mogelijk ook een scharrelaar. Gerda vindt dat jullie moeten weten hoe mooi de scharrelaar is, in tegenstelling tot wat zijn naam doet vermoeden! 

Het is zeven uur en er zijn nog geen families gearriveerd om te picknicken, maar wat niet is….