Dinsdag 9 mei 2017

Omdat het gisteren al gesloten was, gaan we vanochtend voor ons vertrek de Zoroastrian Fire Temple bekijken. Hier is een vlam te bewonderen, die al brandt sinds het jaar 470 na Christus. Sindsdien heeft de vlam wat omzwervingen gemaakt en bevindt zich sinds 1940 in Yazd.
Het zit ongeveer zo: een hele tijd voor de geboorte van Christus leefde er ene Zoroaster, misschien een soort Jezus avant la lettre? Hij was één van de eersten die een alomtegenwoordige, onzichtbare God verkondigde. Zijn volgelingen, ze zijn er nog steeds, geloven in de zuiverheid van de elementen en weigeren hun doden te begraven of te cremeren, omdat dat de aarde en de atmosfeer zou vervuilen. In plaats daarvan werden de doden in zogenaamde Torens van de stilte gelegd, waar de gieren er wel raad mee wisten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Hun God wilde dat er gebeden zou worden in de richting van het licht. En omdat vuur het enige licht was waar de mensen controle over hadden, is de eeuwige vlam in het leven geroepen. Is het een beetje duidelijk zo?
Je betaalt 2 Euro p.p. om een foto van de vlam (die achter glas staat) te maken en dat is het dan. Het is er hartstikke druk en iedereen maakt die foto! Ik ook. Er naast is nog een gebouwtje, waar de hele geschiedenis van het geloof wordt uitgelegd.
Zoiets moet in Amsterdam toch ook kunnen? Als maar de helft van alle toeristen voor € 2,- ergens een foto van wil maken, dan loop ik helemaal binnen. Ik denk me suf.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Tegenover de tempel is een wisselkantoor, waar we alweer meer reaals krijgen voor ons geld. Twee weken geleden begonnen we met 35.000 en nu zitten we op 41.200. Zo’n 15 cent meer per Euro.
Wim raakte zijn wisselvoordeel direct weer kwijt bij het tanken. Hij stond al tankend een beetje in de rondte te kijken, er van uitgaande dat de toevoer automatisch zou stoppen als de tank vol was. Zo werkt het hier niet (altijd) en ineens zie ik golven diesel terug uit de tank gutsen….my God wat een toestand! En is het ook niet zo dat er bij vrachtwagenpompen meer liters tegelijk uit die slang komen? Ik heb nog nooit een pompbediende zo voorzichtig een auto zien aftanken, als de man die ons daarna hielp.

We hebben gekozen voor een alternatieve route van Yazd naar Kerman, waarvan we hopen dat die ons meer zal laten genieten van het landschap dan de snelweg. Onze weg voert over Bafq, Kuhbanan en Zarand door het Kuhha ye Kuhpaye gebergte. Onbeschrijfelijk mooi woestijnlandschap! Daarom moeten de foto’s voor zichzelf spreken, hoewel ik waarschijnlijk niemand hoef uit te leggen dat die het zelden halen bij de werkelijkheid.

 

 

 

 

 

 

 

 

Wel moeten we af en toe de weg vragen. De afstanden op de kaart kloppen niet, Garmin is in de war en soms zijn ze ineens vergeten om de Engelse naam van de plaatsen op de borden te zetten. Geen probleem, we worden prima begrepen en geholpen.

Het lijkt of we vandaag voor het eerst uit het gebied zijn, waar ’s middags de buien komen opzetten. De hele dag is het stralend weer met van die mooie witte wolken. Het wordt ook warmer. Voor het eerst komt de temperatuur boven de 30 graden: 32,5.

Om een uur of vier geeft Wim aan dat hij het mooi genoeg vindt voor vandaag en tijd om een slaapplek te zoeken. We zijn het met hem eens, alleen wil ik zeker weten of we op de goeie weg naar Kuhbanan zitten. Iemand langs de weg zegt ons dat het nog 10 kilometer is.
“Zullen we dan nog even doorrijden en na die plaats wat zoeken”?
Doen we, alleen het land is niet erg toegankelijk. Als we niet echt vlak langs de kant van de weg willen staan, moeten we een landwegje in. En als we daarbij in dit kale land nog wat beschutting willen in de vorm van een gebouwtje of zo, is de keuze niet groot. Op een gegeven moment staat er links van de weg een lemen bouwsel en rechtsaf een stuk of drie gebouwtjes bij een hoge mast. We kiezen de laatste omdat ze wat verder van de weg liggen en het onverharde wegje er naar toe gemakkelijker te berijden lijkt. Dat laatste valt erg tegen, lelijke stenen, diepe geulen, steile kanten…het is moeilijk manoeuvreren. Je moet er niet aan denken om hier een lekke band te rijden en ook niet aan fikse regenbuien vannacht. Als het modder is geworden, kunnen we er volgens mij niet over terugrijden. Maar goed, geen vuiltje aan de lucht, integendeel: een bijna volle maan en sterren.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voor het donker werd, we stonden nog niet zo lang en waren aan het koken, zegt Ger:
“Daar komt een auto aan”!
Je gelooft het niet. Politie? We staan hier tenslotte bij die mast en de gebouwtjes, waar een hoog hek omheen staat. Misschien hangt er ergens een camera of heeft iemand ons zien staan? Door het slechte wegje duurt het even voor ze er zijn en ik zeg:
“Ga jij naar de auto van Wim, dan denken ze misschien dat jullie een echtpaar zijn”.
We merken af en toe dat mensen wat in verwarring raken door twee auto’s, twee vrouwen en één man. Ze vragen meestal niks, maar ik zie ze soms hun hersenen pijnigen met de vraag hoe dat nou zit. Ook gisteren, in het hotel, waren ze verbaasd dat we niet alle drie in één kamer wilden. Toen bleek dat Ger en ik samen bleven en Wim degene was die de éénpersoonskamer nam, zag ik de vraagtekens in hun ogen. Toch is het nog nooit ergens vervelend of spannend geworden daardoor.
Tot onze verbazing heeft de komst van de auto niks met ons te maken; de mannen rijden vriendelijk zwaaiend voorbij, waarschijnlijk op weg naar hun dorp na een dag hard werken op het land…of zo.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Menu van de dag: rijst met tonijn en Indiase kruiden. Roerbak witte kool met ui, gember, citroensap en sesamolie.

Vogel van de dag: torenvalken, die volgens Ger hier in de mast een nest hebben. En ze dacht dat ze een scharrelaar zag.

Verder blijven de lampen, die hier rond het complexje staan gelukkig uit. Pas toen we hier een tijdje stonden, realiseerden we ons dat we mogelijk de hele nacht in de schijnwerpers zouden staan! Lekker beschut!