Dinsdag 8 juni 2021

Van het venijn en de staart

Vannacht werd ik wakker van de kikker. En zoals het ezeltje niet vriendelijk ie-aa ie-aa zegt, zo zegt de kikker niet kwak, kwak. Laat je niks wijsmaken. 

Vanochtend vroeg komt eerst een man het ‘sluisje’ inspecteren. Na wat internetten denken we nu dat het sluisje eigenlijk een hoogwaterstuw is. Niet lang daarna rijdt een wit bestelwagentje met oranje zwaailicht het beton op. Het is van het Waterschap Aa en Maas. Een pronte jonge vrouw stapt uit. In haar handen heeft ze een lange stok met een soort bekertje eraan er nog wat losse attributen. Het water dat ze uit het ‘riviertje’ schept controleert ze met de meetinstrumenten die ze bij zich heeft. Op onze vraag wat ze precies meet, antwoordt ze: “Het zuurstofgehalte”. 

Ze is heel mededeelzaam en vertelt o.a. dat dit water in verbinding staat met de Aa en dat er laatst, na een brand in Nederweert, veel dode vissen in het water dreven. Enkele ervan liggen nog in het gras naast ons. Ze onderzoeken o.a. of dat met die brand te maken heeft. Daarnaast zijn er ook EU-normen waar de waterkwaliteit aan moet voldoen. Dat is nog niet het geval, zegt ze. Vóór ze gehaast vertrekt, want ze heeft een vergadering, meldt ze nog dat er in dit gebied een roerdomp zit. Ik denk: waar er één is, zijn er meer!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En jawel, terwijl ik zit te schrijven en Gerda een rondje loopt, hoor ik hem roepen, hoempen noemen ze het. Ik vind dat niet zo passen bij het geluid. Als ik hem als kind tijdens de valavond in de polder hoorde roepen, deed het me aan een misthoorn denken. Ger heeft onderweg nog zwartkoppen gezien. 

Na de koffie vertrekken we. Gerda wil naar de Maas en is met behulp van Park4Night terechtgekomen bij het dorp Neer. Op de kaart is daar, naast de rivier zélf nog meer blauw te zien. Zeker met deze hitte wordt ons verlangen naar de koelte van water steeds groter. 

“Op naar Neer”, zegt Ger. De uitdrukking is een herinnering aan een fietstocht die ze ooit maakte met twee Marijke-vriendinnen door deze streek. De uitroep, die één van de Marijkes toen deed, wordt af en toe nieuw leven ingeblazen.  

Onze route loopt over Ospeldijk en Roggel (over namen gesproken). We worden naar een wegje boven op de dijk langs de Maas geleid, waar hier en daar een houten bank staat en in de berm plaats is voor de auto. Nou, er zijn slechtere vergezichten. Wat we op de kaart zagen, klopt. Eerst stroomt er de Maas, daarachter ligt een strook land en dáár weer achter is opnieuw vrij breed water, dat echter minder lijkt te stromen dan de rivier zelf en waar geen boten varen. Misschien splitst de Maas zich hier? Zou ook kunnen. Waarschijnlijk merken jullie aan de beschrijving dat ik weinig weet van rivieren! 

Rechts van ons zien we het haventje van Neer en de kleine pont die constant heen en weer vaart. Nee….niet op en neer! Aan de overkant, meer naar links, kijken we op de kerktoren van Beesel.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Na de lunch komt opnieuw de vraag ‘wat gaan we doen?’ Hier blijven of verder rijden? We denken er over na.

Wat tijdens de dagen dat we in Brabant en Limburg rijden, opvalt, zijn de vele tuinen met in geometrische vormen geknipte struiken en bomen. En dan niet één of een paar exemplaren, zoals je dat ook bij ons ziet, maar propvolle tuinen! Ook hele grote tuinen…je gelooft je ogen niet; bollen, vierkanten, staven, kegels enz. in allerlei maten en in vele kleuren groen. Stom dat ik nog nooit ben gestopt om er een foto van te maken. Zodra ik het weer in extreme mate tegenkom, maak ik het verzuim goed. 

De beslissing valt: we blijven hier. Zo druk zal het verkeer vannacht toch niet zijn en bovendien staat het op Park4Night. 

Lekker relaxed wel, fietsers en wandelaars over de dijk, de boten die langs varen. Beetje bieren en wijnen. Groene asperges met gerookte zalm: niks meer aan doen! 

Tot om een uur of negen een passerende man ons ongevraagd meedeelt: “Weet u dat u hier niet mag staan vannacht? Er wordt behoorlijk gecontroleerd”. 

Zo, die komt onverwacht! Wat te doen? Hoeveel risico je loopt op een bekeuring en/of op midden in de nacht weggestuurd te worden, weet je niet. Ger ziet, alweer op Park4Night, een betaalde camperplaats op een paar kilometers afstand. We gaan erheen. Bah bah bah, wat een teleurstelling! 

Ik word ook kwaad op dat Park4Night. Iedereen zet daar op wat hij of zij wil. Zonder dat ze weten of je er ècht mag overnachten. Ik had me er niet genoeg in verdiept en dacht dat er alleen plaatsen op stonden waarvan ‘bewezen’ is dat je er legaal overnacht. En als ik kwaad ben, kan ik aardig foeteren! Ik ga voortaan in Nederland alleen nog reizen in de provincies Zeeland, Friesland en Groningen. Daar hebben we nooit moeite gehad om een slaapplaats te vinden en zijn al helemaal nergens weggestuurd. Nou ja…één keer door een boer en dan nog van z’n eigen grond. 

De camperplaats is net een supernette aangeharkte camping met ruim 30 plaatsen! Bijna vol. Je checkt geheel digitaal in, betaalt en dan gaat het hek open. Nog even bijkomen en dan naar bed. 

Toen Gerda nog op de Maasdijk op haar stoel bij de schuifdeur van de auto zat, kwam er een jonge vogel wat onhandig aangefladderd en landde vlak naast haar op de grond. Ze had nog niet “Riet .. Riet kijk!” gefluisterd of het diertje vloog naar binnen en ging bij de keukendeurtjes zitten. Vóór ik er een foto van kon maken, vloog hij weer naar buiten en verdween. We waren er even stil van. Vogeltje van de dag.