Maandag 16 juni 2025

Nadat we gisteravond een tijd op deze plaats hadden gestaan, begonnen de wolken langs de hellingen te zakken en uiteindelijk was al het uitzicht verdwenen, hoewel er tussen zon en ‘niks meer zien’ talloze mooie tussenvormen bestaan. Zo ook hier. En zoals dat gaat met uitkijkpunten: geen uitzicht, geen bezoekers. Dat laatste was niet zo erg, hoewel het ook iets komieks had, al die mensen die staand op een rotsblok een foto van zichzelf lieten maken vanuit een perspectief dat moest suggereren dat ze op de top van een berg stonden. 

Er viel wat regen, ook voor afgelopen nacht werd dat voorspeld, alsook voor vandaag overdag.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Om elf uur kregen we een logé, kleine witte camperbus zonder hefdak, ver van ons vandaan half achter een rotsblok verscholen. 

Vanochtend. Buiten is het 9°, laaghangende wolken, geen zicht, zachte regen en matige, doch koude wind. Binnen gaat de kachel op 8. 

Dichtbij horen we de raven en even later zie ik er twee vliegen. 

Op het infobord naast de auto lees ik de informatie nog eens wat beter en het gesteente dat ook op de maan voorkomt, heet anorthosiet, dat voor 90 tot 100% bestaat uit plagioklaas, dat behoort tot de veldspaat familie. Het wordt o.a. gebruikt bij de productie van keramiek en glas. Zo, zijn jullie weer helemaal op de hoogte, nou ja….voor een heel klein stukje dan. 

Ook heb ik een foto gemaakt van de kaart van het Magma Geopark, de verschillende gebieden die ertoe behoren en de route die je kan rijden. De gebieden zijn Eigersund, Sokndal, Lund, Bjerkreim en Flekkefjord.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wij stonden vannacht bij Gloppedalsura, helemaal aan de noordkant van het park. Eén van de opties die worden genoemd op internet, is om je route door het park te beginnen bij de ‘iconische’ vuurtoren Eigerøy in de buurt van Egersund, en er is sprake van zandstranden bij Hellvik. Wij houden wel van vuurtorens en stranden, plus dat het vandaag boodschappendag is en er in de omgeving van onze standplaats geen supermarkten van betekenis zijn, wel in Egersund. Een andere beschrijving die ons aanspreekt is die van het vulkanische Furuholmen, waar ik geen duidelijke info over kan vinden, met name niet waar het precies ligt. Vreemd vind ik dat terwijl er over lopen tussen kraters en lavaformaties wordt gesproken. Ook lijken er meerdere locaties met die naam te zijn. Even een Tourist Office misschien? 

De moeilijke vraag die eerst beantwoord moet worden, is: gaan wij nu, met dit slechte zicht, verder naar Lysebotn over o.a. de 27 haarspeldbochten. Nu zijn we voor zulke bochten niet bang, maar als we die nemen, willen we wel beloond worden in de vorm van uitzicht op de steile kliffen die uit het water oprijzen en ander moois. Bovendien vallen er in een kleine plaats geen boodschappen (van betekenis) te doen en we moeten er waarschijnlijk een nacht blijven omdat heen en weer rijden te veel wordt qua tijd; het is al rond de middag. En het Geopark trekt ook.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We besluiten om eerst naar het Zuiden te rijden, boodschappen te doen in Egersund, dan de vuurtoren te bekijken en daar ergens blijven overnachten. Als we spijt krijgen, kunnen we altijd terug. 

Over o.a. de 503 rijden we zuidwaarts, voor een stuk langs de Bjerkreimselva, die in de top vijf staat van Noorwegens belangrijkste rivieren voor de vangst van zalm. Het zou kunnen dat jullie dit niet wisten. 

De boodschappen bij onze favoriet KIWI gaan vlot en dan vertrekken we om de elf kilometer naar de vuurtoren te rijden. Kilometers ervoor staan al verbodsborden voor campers, maar….daar horen wij niet bij natuurlijk! Het is een eng wegje in die zin dat je elkaar echt niet kan passeren, ook niet als het een personenauto betreft en de uitwijkmogelijkheden zijn schaars en bescheiden van maat. Het gaat maar weer net goed tussen Gerda en een Duitser, die achter ons rijdt. Als wij voor een tegenligger achteruit moeten rijden, komt hij pas na lang wachten en met tegenzin in beweging om zijn aandeel te leveren. 

Vanaf een kleine parkeerplaats is het nog drie kwartier lopen naar de vuurtoren en dus ook terug. We laten de beginnende regen roet in het eten gooien en keren om, slaapplek zoeken. Park4Night heeft niet veel te bieden en in een populaire streek zijn er veel locaties verboden, zo ook hier. We zoeken zelf, rijden steeds erg smalle wegjes op en neer, staan dan weer voor verbodsborden etc. Het wordt een betaalde camperplaats, zonder voorzieningen, maar aan zee met een prachtig uitzicht op rotsen die boven water uitsteken. Vast ook resten van de woelige tijden in het verre verleden.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Menu van de dag: kabeljauwfilet, roerbak groentes kant en klaar van de KIWI en wat daar aan kruiden zoals bij smaakt. 

Gerda zag hier een clubje grote zee-eenden over het water aankomen, die ‘in haar kijker’ neerstreken. 

Het uitzicht hier doet haar denken aan een platenhoes van Pink Floyd, ze weet niet meer welke. 

Bij de KIWI was door mijn schuld bijna een broodsnijmachine gemold. Ik had, zonder er bij na te denken, een rolletje plastic zakken om het brood in te doen, op het machien gelegd, op de klep die open moest om het brood erin te doen. Toen Gerda nietsvermoedend begon te snijden, liep het geheel vast omdat het rolletje ook meegesneden werd… Een medewerkster presteerde het om het los te peuteren en bleef vriendelijk. Er was niks kapot. 

Bij ons is alles nog heel, hoewel ik het tijd vind worden om de bandenspanning te controleren. 

Morgen verder!