Zaterdag 13 mei 2023
Sfeerbeeld: gisteravond om een uur of 11 komt een stel dorpsidioten een beetje gassen en slippen met hun auto’s hier op het terrein….
De wind is niet echt gaan liggen vannacht en na een poosje stuiven de stofwolken alweer over het terrein en vliegen wel tot een meter of tien de lucht in. Aan ons gaan ze voorbij omdat we onze plek goed hebben gekozen.
De vrouw gisteren bij het infocentrum moedigde ons aan om vanochtend om 8:00 uur aan de toer te beginnen, want om een uur of tien, half elf is het filerijden, begrepen we. Wij dachten, dat zal ze wel tegen iedereen hebben gezegd, dus om 8 uur is het terrein hier leeg. Niet dus, niemand is er blijkbaar van onder de indruk en er zit nog niet veel beweging in de diverse campers. En ja, als iedereen vroeg gaat, heb je ook file.
De start van de route is bij het bezoekerscentrum en daar valt de drukte mee. Op de route zelf trouwens ook, al staan op de mooiste punten natuurlijk auto’s stil en stappen mensen uit om foto’s te maken en/of een eindje te lopen. En natuurlijk is het dan soms even uitkienen hoe ik mijn foto kan maken zonder auto’s of mensen erop. Ergeren doet het ons niet; het is goed om te doen. Maar…je moet er niet aan denken dat dit natuurpark ècht een hit wordt. Op internet staat namelijk dat het nog vrij onbekend is en ondanks dat is het nu al ‘leuk’ druk.
Wat een feestje dan dat wij gisteren helemaal alleen door La Nera reden!
Waar ik ook niet aan moet denken is, dat de temperatuur hier wel to 50° kan oplopen. Thuis hadden we zoiets van we moeten zorgen dat we snel bij dat park zijn voor het te heet wordt. Nou.. gelukt! Vandaag is het een graad of 17.
In het begin van ons traject is het bewolkt, de zon komt er nauwelijks aan te pas; te vlak licht voor spannende foto’s. Later breekt de bewolking en komt er tussen losse wolkenformaties genoeg ruimte vrij voor het zonlicht. Het landschap is mooi en van tijd tot tijd passeren we een hoogtepunt, letterlijk èn figuurlijk. Zelf realiseren we ons dat we mogelijk verwend zijn door wat we op andere reizen zagen, wat niet wegneemt, dat dit bezoek zeker de moeite waard is.
Het wegje is uiteraard onverhard en samen met de wind, die maar blijft waaien, leidt dat tot buitengewoon veel stof. Bij elke tegenligger moeten snel de ramen dicht.
Om een uur of drie hebben we de hele route, die we wilden rijden, afgemaakt en eindigen in Carcastillo. Hier moeten we beslissen welke kant het verder op zal gaan. Omdat we nog graag aan de noordwestelijke kust willen kijken, waar we goede herinneringen aan hebben, kiezen we ervoor om over Estella te rijden.
Met nog een paar regenbuien onderweg en Park4Night komen we in Larraga terecht. We moeten erg twijfelen tussen twee locaties. De ene ligt bij de ingang van het dorp, onverhard, karig begroeid met gras en tegelijkertijd bij de toegang tot een soort onduidelijk ‘monument’. Het is erg dicht bij de weg. De andere locatie is in de buurt van een paar losse nieuwbouwhuizen, met nog veel onbebouwde grond erbij, hoog gelegen zodat je aan alle kanten over het land uitkijkt. Om het vierkante perceel heen ligt asfalt, met een vrij brede parkeerstrook ernaast. Met de doorgaande weg heb je niks te maken; hier rijdt nagenoeg niemand, we blijven. En….er is GEEN STOF!!!
De hele dag en ook gisteren al, verkeren we in buitengewoon stoffige omgevingen. Het komt blijkbaar door alle kieren (?) van de auto heen, ondanks het feit dat we deuren en ramen dicht hielden. Van buiten ziet het eruit alsof we net Paris-Dakar achter de rug hebben, maar het ergste is dat ook vanbinnen alles bedekt is met een laag stof. Dashboard, het ‘aanrecht’, elke richel, alles wat je aanraakt. Als ik de eetborden pak en ze schuiven over elkaar, hoor ik het zachtjes knarsen.
De komende dagen, stukje bij beetje, alles schoonmaken dus.
Nou, daar staan we dan, boven ons hoofd cirkelen grote roofvogels, gieren zegt Gerda, maar energie om het echt op te zoeken, hebben we even niet. Een torenvalk herkennen we wel, maar die hebben we thuis ook. In het park, met het onverharde hobbelwegje in de tweede of derde versnelling en de omgeving die aandacht vroeg, hadden we geen energie over voor de sporadische vogels die opvlogen.
Verder hangen er serieuze buienwolken in de buurt en wat het stof betreft mag er van ons best een stevige kletter vallen, wordt het zonnepaneel ook weer een beetje stofvrij.
Menu van de dag: snijbonen, pasta gevuld met Ibericoham, gekookt ei en gemalen kaas.
Geen verkeer hier dus, wel wat manisch wandelende mensen, zoiets van vandaag doen we geen 10.000 maar 50.000 stappen.
En dan het echt slechte nieuws: we denken dat de omvormer kapot is. Er gaat geen lampje branden als ik hem wil aanzetten en hij levert geen stroom. Misschien waren de paar (nodeloze) piepjes, die hij afgelopen weken tijdens het opladen liet horen een voorbode hiervan?
Wat is wijsheid? Wat we willen, is een garage/dealer vinden die het apparaat kan repareren, wat mij geen optie lijkt, of een nieuwe installeert.
Wat ons te doen staat is dus aan de weet te komen waar en bij wie/wat we dan moeten zijn. Ik sta op de voicemail van het noodnummer van onze VW-garage in Amersfoort, maar daar heb ik weinig vertrouwen in. Hen maandag als ze weer open zijn bellen, lijkt me beter. Zij hebben vast toegang tot een VW-garagenetwerk in Europa. Tweede kans: ANWB….misschien?
Ik ben bang dat dit voorlopig dus het laatste verslag is dat ik kan publiceren. Ik blijf schrijven, dus mochten we een oplossing vinden dan horen jullie weer van ons! Nu heb ik wel een powerbank meegenomen van huis, maar ja…die moet als ie leeg is ook weer opgeladen worden.
We houden moed en betere ideeën dan wij hebben, zijn zeer welkom!
Verdere communicatie dus graag via app en/of mail.
Later!
Wat verschrikkelijk mooi daar! Ik zal het in gedachten houden. Tenslotte kan ik nu vanaf half oktober tot maart ergens in de wereld gaan overwinteren. Niet meer werken en de schildpadden dan ook in winterslaap heeft zo zijn voordelen. Niemand nodig dus om voor de dieren te zorgen. En Baloetje gaat natuurlijk mee:))
Zo! Dat vat je even kort samen Carry! Ik gun je mooie reizen!
Wat een gaaf verslag, mooie foto’s en een hele fijne schrijfstijl. Zo te lezen amuseren jullie je prima . En och, dat stof is snel weer vergeten. Denk dat deze ergernis ruimschoots wordt gecompenseerd door de prachtige omgeving. Hoop dat jullie nog veel en vaak mooie momenten, dagen en avonturen hebben.
Dank je Ella voor het compliment.Altijd leuk als iemand dat tegen je zegt. Jij zal dat ongetwijfeld kennen van de mooie foto’s die je maakt. En je hebt gelijk: het stof is bijna vergeten! 😉