Zondag 26 mei 2024

Toen Gerda gisteren op mij zat te wachten in de auto, terwijl ik naar de Migros was, zag ze dat er bij het park waar we parkeerden een pro-Palestijnse demonstratie begon. 

We reden 83 kilometers. 

Na een rustige nacht, zonder imam, lopen er al voor zevenen twee mannen langs de auto heen en weer met potten jonge boompjes, die blijkbaar ergens geplant moeten worden. Voor het eerst zien we dat we in de Koerdische streek van Turkije zijn; één van de mannen heeft zo’n wijde broek aan met het kruis tussen de knieën. 

De boompjes zijn nog niet neergezet of er arriveren 4 andere mannen, die met de straat waarop wij staan aan de gang gaan. Gisteren moesten we over een vervelende ‘richel’ heen, waarin nog geen straatstenen lagen, om hier te kunnen parkeren. Het ziet ernaar uit dat ze van plan zijn om vóór ons vertrek, dat euvel te verhelpen. Inderdaad, het lukt.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als dank voor het aangenaam verpozen, vullen we de fooienpot, de tank en onze watervoorraad aan. We nemen op een prettige manier afscheid van elkaar. Leuke mensen hier, die ook onze privacy respecteerden. 

In Silvan is een grote Migros, hèhè… dat worden grote boodschappen. Daarna voert de weg ons verder naar Bitlis. Weer rijden we tussen de rijpende gerst en later komen er aan de horizon bergsilhouetten bij. Voor een ‘rode’ weg is het asfalt niet echt gladjes en dan druk ik mij nog matig uit. Veel links rijden helpt. Hoewel het buiig weer is, houden wij het nog droog, om 1 uur is het 24°. Op weg naar Kozluk wordt het landschap steeds bergachtiger en ook mooier, alleen de ‘juiste’ foto’s maken, gaat weer moeilijk. Of we kunnen helemaal niet stilstaan of niet op de goeie plek. 

Onderweg heb ik een account aangemaakt op de app van Park4Night. Voor €10,- per jaar krijg je meer en hopelijk ook beter aanbod van locaties om te overnachten. Vanuit mijn account kan ik een abonnementsvorm kiezen en een manier van betalen. Helaas krijg ik het niet voor elkaar: telkens komt de melding op het scherm dat er aan hun kant iets is misgegaan. Het zal weer wel met de Turkse simkaart te maken hebben. Ik wed dat het zal lukken zodra we Turkije hebben verlaten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

In Tatvan, want daar eindigt onze rit vandaag, kunnen we kiezen tussen 2 parkeerplaatsen en 2 campings. De laatste liggen aan het meer en uit de beschrijvingen maken we op dat het geen ‘normale’ campings zijn. Maar eens kijken dan. De eerste bestaat uit een soort park: veel bomen met picknicktafels eronder, ook vrije parkeerruimte zonder bomen. Uitzicht op het meer en de bergen aan de overkant daarvan. Mooi! De jonge beheerder komt naar ons toe en we praten even. Ik wil o.a. weten of hij hier vannacht ook aanwezig is, want op Park4Night staat dat hij om tien uur het hek sluit en dan zelf ook vertrekt. Hij zegt, dat hij op dit terrein blijft. Toch willen we de andere ‘camping’ ook zien, zeker omdat die op steenworp afstand ligt. Daar sta je op het terrein van een privéwoning, ook aan het meer, ook onverhard. Ze zijn er uiteraard ‘s nachts, maar… zeer waarschijnlijk ook overdag. Ze staan nu al met z’n drieën, later met z’n vijven, bij ons en bieden thee aan. Heel aardige mensen hoor, maar ik voel me al direct heel onvrij, hier blijft het vast niet bij. Hun dochter van een jaar of 9 is heel leuk; ze doet met en zonder vertaalapp heel erg haar best om voor haar moeder alles te vertalen en ze doet het goed. Haar zou ik gunnen dat we blijven. Toch kiezen we voor de vrijheid.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We parkeren direct aan het water met een uitzicht om van te dromen: dat belooft wat! Van de spaarzame mensen die zich hier verpozen, hebben we totaal geen last. Eén uitzondering. Er komt een auto aan waaruit keiharde muziek klinkt, die direct naast ons parkeert. De knul die eruit stapt, begint met Gerda, die buiten staat, te praten…beter gezegd, vraag na vraag op haar af te vuren. En de muziek gaat maar door, totdat de beheerder naar hem toe komt en vraagt of hij die wil uitzetten, waaraan direct gehoor wordt gegeven, heerlijk! Voor de goede orde, Gerda vond het een aardige vent hoor en had geen last van zijn manier van benaderen.

De vier zwerfhonden die hier eerder zaten, zijn weggegaan. Ze vonden het niks dat we vlakbij parkeerden en de dazzer deed de rest. Niet dat ze zich rotschrokken, maar prettig vonden ze het ook niet. 

Menu van de dag: snijbonen met köfte hamburger. 

Vogel van de dag: hopelijk morgen weer. 

Er zitten nog zware en mooie buien aan de lucht, toch zegt de meteo-app dat het niet gaat regenen hier. Op zich zou regen niet zo erg zijn, maar met al dat onverharde terrein en het dito wegje omhoog toch fijner van niet. 

Gereden kilometers vandaag: 321.