Donderdag 6 oktober 2016

Vraag mensen die de A10 en de A12 hebben gereden vanaf Savona, langs Genua naar het Zuiden niet wat voor weer het die dag was. Ze weten het niet, ze zaten in tunnels. Het houdt niet op, als je nog in de éne zit, zie je ingang van de volgende al. En iedereen rijdt als een idioot. Ik wou bijna zeggen als een Italiaan! Ze hebben graag witte strepen tussen de banden en rijden zodoende voor een stuk op de andere weghelft. Zeker in een smalle tunnel is dat ergerlijk. En in tunnels met tegenliggers inhalen over de doorgetrokken middenstrepen heen is al helemaal niet relaxt.
Na een paar dagen weet je wat je kan verwachten in het verkeer…alles! Het went, hoewel er elke dag wel iets gebeurt wat je niet voor mogelijk had gehouden.

Zegt Ger vanochtend:
“Zeg Riet, ik heb er nog eens over nagedacht, maar normaal gesproken, zouden wij toch niet naar de Italiaanse Rivièra gaan?”
“Nee, tuurlijk niet”.
“Nou, ik heb er zo langzamerhand genoeg van gezien. En als we in dit tempo doorgaan, komen we eind oktober in die voet aan en dan moeten we daar nog beginnen”.
Er zit wat in. ‘t Is nog een donders eind naar beneden en daar gingen we uiteindelijk voor.
Afscheid van de Italiaanse kust dus. Aan de éne kant is het daar veel van hetzelfde, aan de andere kant is het niet zo dat er niks te zien valt. Je kan niet opkijken of je ziet een prachtige villa, in volle of vergane glorie, een schitterende kerk of ander moois.
Laat ik in dit kader vooral het kerkhof van Varazze noemen. Zoiets hadden we nog nooit gezien, het lijkt wel een amfitheater.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Rije, rije, rije met je wagentje…
Bij Pisa Airport gaan we van de Péage af. Na een kwartier heb ik een scheve nek van het kijken of ik die toren ergens zie staan. Nee hoor. Wel hebben we uitzicht op de Alpi Alpuane. Of het wit ervan van sneeuw komt of van de kleur van het gesteente is niet goed te zien.
Onder Florence pikken we de A1 op richting Rome en bij Incisa gaan we er af. Paar dorpen door tot op een verlaten parkeerplaats bij Montevarchi, naast een parkje en wat nieuwbouw.
Hoe spannend kan het zijn?

Menu van de dag: rest pasta van gisteren, Hamburgers van de Italiaanse slager (heel goed om te doen!), bloemkool. Het geheel verluchtigd met alweer Parmezaanse kaas. Tja, die moet op.

Het woord vogel durf ik bijna niet meer te noemen….

Gisteren Amersfoortse Ruud gemaild m.b.t. het opladen van de huishoudaccu’s. We moeten het display nog eens resetten (helpt niet). En dat we het beste nog weer eens aan de kabel kunnen.
Misschien begrijpt Ruud nog steeds niet dat we niet van campings afhankelijk willen zijn en voor dit type auto kiezen omdat je ‘m bijna overal makkelijk weg kan zetten. Plus dat we nog in landen denken te komen waar niet of nauwelijks campings zijn. We hebben het hem verteld….