Zondag 18 mei 2025

Gisteravond vroeg zwom er een club eenden met jongen voorbij op zee, een mooi gezicht. Gerda speerde de deur uit en …. het waren eidereenden! Heel mooi te zien door de kijker. Om een uur of half tien kregen we ander bezoek. Een wat oudere man met grijze baard liep in zijn witte T-shirt de parkeerplaats op, keek wat in de rondte, pakte zijn telefoon en maakte een foto van ons nummerbord. Gerda opende het portier en vroeg waar hij mee bezig was. “Er mag hier niet worden overnacht”, zei hij en maakte van de andere drie campers ook foto’s. Daarna probeerde hij te bellen, met de politie? Niemand reageerde verder, ook wij niet. We hebben geen politie gehoord of gezien en hadden een rustige nacht.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanochtend is het 12°, wat zon erbij, waardoor het in combinatie met de kachel snel te warm wordt binnen. Eén van de locale vroege vissers komt terug bij zijn auto met een mooie grote zalm. Lekker wilde zalm, soms heeft onze visleverancier die ook. Veel van de ander bezoekers hebben een hond bij zich, allemaal aangelijnd en hoe! De lijnen zijn zo lang dat je bijna van loslopen kan spreken, zeker 15 meter. Maar toch, als het nodig is, kan de baas wel controle uitoefenen. 

Na het ontbijt met omelet en serranoham lopen we naar de kliffen wat verderop. We zijn benieuwd hoe het uitzicht daar is en of er oeverzwaluwen holen hebben in de steile wanden. 

Het pad waar we overheen lopen en dat een totale lengte heeft van ongeveer 70 km. heet Lagunestien en loopt boven over de kliffen heen. Jammer genoeg niet dicht langs de rand ervan – tussen het pad en die rand ligt een immens korenveld – zodat we omdraaien en een route onderlangs over het strand proberen. Op die manier komen we bij de onderkant van de steile wanden, waar helaas geen zwaluw of ander vogeltje te bekennen is.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op de terugweg, onzichtbaar in het riet, horen we kleine karekieten, als we de app van Gerda mogen geloven en dat doen we. Wat we bijna constant horen vanaf het moment dat we wakker worden is ‘koekoek, koekoek’. Ik denk eraan hoe leuk het altijd is om in april de eerste keer deze roep te horen en dan tegen elkaar te zeggen ‘ik heb de koekoek gehoord!’ Nu, na een paar uur achtereen dit geluid te hebben gehoord en dat al op verschillende dagen, word ik er zelf een beetje   ‘koekoek’ van. Wat zijn we toch een ondankbare honden. 

Als de koffie is gedronken, vertrekken we in noordelijke richting, zo dicht mogelijk langs de kust. Bij Korsør lunchen we met zeezicht en haring in ‘karry’saus…verrukkelijk! En dat terwijl twee visdiefjes met duizelingwekkende snelheid loodrecht het water induiken; vogel van de dag. 

Even later gaat een kneu, die ongetwijfeld jaloers is, pontificaal met z’n roze borst en petje vóór ons op een hek zitten! Hoe mooi wil je ‘t hebben?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op Park4Night zien we bij het Ulstrup Sønderstrand een goeie plek om te overnachten denken we. En inderdaad, zeezicht, rustig, wel winderig en weinig vlakke bodem. Op het meest vlakke stuk staat een jonge vrouw met een soort Citroën bestelautootje en we vragen haar of ze hier vannacht blijft, omdat we dan niet te dicht bij haar in de buurt gaan staan. Ze blijft niet hier, vraagt wel naar onze plannen en binnen de kortste keren voorziet ze ons van informatie over een andere parkeerplaats verderop naar de punt van deze landtong, waar ook een vuurtoren staat. Het is er vlakker, zegt ze, ruimer, er is meer beschutting tegen de wind en er is een toilet. Dat laatste kan mooi meegenomen zijn, maar we vallen er niet voor. Het enige nadeel is dat er daar vanuit de auto geen zeezicht is, maar als je 50 meter loopt, sta je bovenop de kliffen en kom je met een lange trap op het strand. Na ampel beraad besluiten we om er te gaan kijken. Het grindwegje ernaartoe is smal met hier en daar een verbreding om elkaar te passeren. De plek bevalt ons goed genoeg en we blijven. Nu we er een paar uur staan en het harder begint te waaien, worden we steeds meer tevreden. Tijd om te koken.

Menu van de dag: snijbonen, gerookte makreelfilet met peper. 

Voorlopig, want je moet voorzichtig zijn met dat soort uitspraken, staan we hier helemaal alleen! 

Goed nieuws: dit was Gerda’s eerste dag zonder paracetamol! Het gaat de goede kant op.