Dinsdag 11 juni 2024
Het is heerlijk koud bij het opstaan en we doen de kachel NIET aan. Gelukkig regent het niet, zodat alles waarvoor we naar buiten moeten, droog kan worden uitgevoerd, behalve het wassen van ons hoofd en tanden poetsen.
Gerda heeft de koelvloeistof nog verder teruggebracht tot streepje Max. Want als er teveel in het reservoir zit, kan dat ook weer leiden tot catastrofes, zo lezen we op internet.
Als ik een nieuwe fles mineraalwater opendraai om thee te zetten, hoor ik tssssss!!!! Shit, koolzuurgas! Verkeerde flessen gekocht. Dat wordt thee (en koffie) voor een prikje.
Het internetsignaal is vanochtend niet beter dan gisteren en dat in Duitsland. De verhalen op Facebook zetten, moet dus onderweg bij een tankstation met wifi.
Tot slot nog ons afval in een veel te kleine prullenbak proppen, waarvan er, let wel!, twee (2!) staan bij een parkeerterrein voor zo’n tweehonderd auto’s schat ik. Vrolijk is het kampeerdersleven, faria! 🎶🎵
Nou, zo zijn we al weer lekker bezig geweest als het tijd is voor de laatste 600 kilometers. De thee met prik viel trouwens mee, het water zag er wat vlekkerig uit, bruiste niet en we proefden geen verschil. Om 11 uur is het 14° en bij de wifi nemen we een cappuccino met te koud appelgebak.
Het is rijden en stoppen om wat te eten of te wisselen van rijbeurt.
Op lunchtijd zitten we nog zo’n 100 kilometers voor Keulen; te ver om het er te horen donderen. We hebben mooie uitzichten onderweg, weidse akkers met veel tinten groen en geel, dan een donkere rand bomen, met daarboven een fantastische en dreigende wolkenlucht. Alles ziet er zeer verzorgd uit en Gerda geniet erg van het feit dat er nergens afval ligt, in de bermen bijvoorbeeld. Het blijft niet bij dreigen; zo’n 40 km. vóór Oberhausen gaat iedereen op de rem, ook de meest snelle jakkeraars, tijdens een wolkbreuk waardoor de snelweg binnen de kortste keren onder water staat. Het duurt maar kort.
De meest vertragende files hebben we uiteindelijk in Nederland. In Duitsland hadden ze het goed geregeld, alternatieve rijbanen, waar je weliswaar iets minder snel kan rijden dan normaal en weinig ruimte hebt om vrachtauto’s voorbij te steken, maar we stonden niet stil.
Bij Amersfoort in de buurt hebben we een half uur vertraging en ergens daarvoor was het ook heel zachtjes rijden en stilstaan.
Intussen heeft Gerda gebeld met Michiel van restaurant DOK48, bij ons aan de kade, die zegt: “Voor jullie heb ik altijd een tafeltje”. Dat hebben we nodig. Tegen een uur of zeven zijn we thuis. Even de meest belangrijke dingen uitladen (wijn en bier uit de autokoelkast 😉 wat andere kleren aan, het postvak legen en gaan.
We krijgen een warm welkom met een omhelzing en een tafeltje. Michiel haalt een fles Montepulciano, hij weet wat we nu nodig hebben, en komt gezellig bij ons zitten om het verhaal van de catastrofe in Servië aan te horen. Daarna gaan we aan de vis, die we zo gemist hebben, tataki en heilbot, van de laatste verwachten we een helende werking, met speciaal voor ons extra groenten. En Gerda zou Gerda niet zijn als ze de crème brûlée aan haar voorbij liet gaan. Je zou alleen al op reis gaan om op deze manier thuis te komen! Het is niet voor een prikje, maar de prijs-kwaliteitverhouding is prima.
Vogel van de dag: de roek. Niet vergeten: de roek draagt altijd een broek. De veren bedekken namelijk ook het bovenste gedeelte van de poten.
En de vogel die ik gisterochtend zag op paal13 met het witte halsbandje was een mannetje rietgors. Ja…er worden zoveel dingen naar mij genoemd! Het is onze (vogel)vriendin Barry, die dit heeft uitgevogeld!
Nu rest mij nog om jullie allen te bedanken voor het lezen en commentariëren van wat ik elke dag opschrijf en waarmee ik jullie altijd hoop te boeien. Al het goede en graag tot een volgende reis!
Heerlijk dat jullie weer thuis zijn. Wat een verademing zal dat geweest zijn dat stukje vis op je bord in plaats van gekookte zalm in een zakje.
Geniet van de dagen thuis en wellicht tot een volgend reisverslag. Dat van mij blijft nog een paar weken in de pen zitten…
Dank je wel Carry. Ennuh..het wordt wel tijd om weer van jouw verhalen te genieten hoor! 😘
Hehe het was weer een avontuur. Tuurlijk heb je ons kunnen boeien. Maar de thuishaven met DOK48 zijn verder zonder averij gehaald. Veilig voor anker dus. Onze vakantie zit er ook bijna op. Tot gauw weer (op reis)
Nou…iets minder avontuur had best gemogen, dat snap je! Jullie nog een fijne voortzetting, tot later! En…tous les garçons et les filles de mon age savent bien qui est Françoise Hardy!
Lieve dames,
Weer veilig thuis op de kade, hoe fijn is dat! En dan weer heerlijk slapen in eigen bed in huis, daar kan het bed in de bus vast niet tegenop. Veel gezien, veel meegemaakt. Nog lekker nagenieten en intussen het bekende uitruimen en opruimen en wassen en plassen.
Liefs en tot later
Nee, het bed in de bus is minder comfortabel dan dat thuis! Vooral het bed onderin. Boven is beter, maar veel gehoriger, dan lig je gewoon in een tent. Jullie nog veel genieten samen! Tot later!
Great to get home safe and well. You tackled the 600km on the one day! Good on you! You’ll now be adjusting to life back home again. This usually takes me a couple of days, especially between Sydney and Melbourne, which we do in the one go.
Anyway, enjoy being home again and hopefully with a warm summer.
Ja, ook altijd weer fijn om thuis te zijn. En zó warm hoeft de zomer voor ons niet…maximaal 25°… Leuk dat je hebt meegelezen!
Lieve buufjes, nou ja al lang niet meer maar blijft toch een btje zo. Heb onze vakantie gebruikt om alle verhalen achter elkaar te lezen, net een avonturen komedie. Je wil het zelf niet meemaken, maar heerlijk om alle irritaties mee te krijgen. Jammer dat de reis jullie niet gebracht heeft qua bestemming en bovendien gebeurd is waar jullie in het verleden altijd zo scherp op waren, enorm baken. Maar goed weer veel lezers vermaakt met jullie belevenissen en bovendien ervaringen rijker! Dames ga lekker bijkomen en genieten van de simpele dingen die je gemist hebt.
Lieve Bas, fijn om van je te horen en dat je zoveel gelezen hebt! Ja, we hebben het allemaal niet zo goed aangepakt, kan gebeuren. En dan de ‘catastrofe’ er nog bij. Ach ja, we leven nog! 😘 Jullie zijn ook goed bezig in Spanje, krijg ik de indruk. Geniet nog flink samen!