Vrijdag 28 april 2023

We zijn vertrokken. Richting Iberië. Wat de naam betreft is er weinig verschil met onze aanvankelijke bestemming, qua richting loopt het iets verder uiteen: Siberië. Door de oorlog waarin Rusland is verwikkeld en door de grote branden die afgelopen jaar in Siberië woedden, zagen we daarvanaf. 

Zouden die Russen nou gewoon de S van Sovjet voor Iberië hebben gezet? Wat me doet denken aan Spoetnik en Poetin….

Behalve met het gebruikelijke inpakwerk hadden we nog een dingetje met de Victron Connect-App. Een tijdje geleden hebben we een zonnepaneel met Victron technologie op het dak van de bus laten installeren en via die app kan je het oplaadproces volgen. Ik dacht dat de app contact met het paneel moest maken via de Bluetooth-functie van de bus, maar dat is niet zo. Ons campertje heeft geen idee, zo zei de man van Campercentrum Amersfoort, dat er een zonnepaneel is bijgekomen en op het display van de bus valt er daarom niks van te zien. Intussen was ik al driftig bezig geweest met dat dashboarddisplay, maar gelukkig had ik me nog geen uren verdiept in de handleiding van het digitale VW-leven. Met een paar keer bellen en schermfoto’s van de app mailen, kwamen we er eind van de middag uit: het werkt! 

Op de radio niets dan fileberichten op de routes naar Antwerpen. We besluiten om in Oost-Zeeuws-Vlaanderen aan de Westerscheldedijk te overnachten en nemen daarom de route over Bergen op Zoom. Ook hier kilometers langzaam rijden en stilstaan. Bij Antwerpen verrast de navigatie ons op een voor ons onbekende, maar spectaculaire route door het havengebied Zandvliet. Kranen steken als bovenmaatse giraffes hun nekken uit en rijen containers hangen, als waren het legoblokjes, aan grijpers boven kades vol hoekige containerschepen, waaraan voor- noch achterkant te herkennen valt. 

Verder over kapotte smalle polderwegjes, waaraan bijna alle huizen verlaten en verbrokkeld zijn, naar het plaatsje Paal. Het is een klein en onsamenhangend geheel, waar toch altijd volk is. Nèt  geen einde-van-de-wereld-plek, maar met een beetje goeie wil komt dat er ooit van. Op een parkeerplaats hebben ze zelfs 2 grote vakken gemaakt waar je met een camper ‘s nachts mag staan. Dat zie je niet vaak, helaas zijn ze bezet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Even bij de kleine haven kijken, die bij eb volledig droogvalt en grenst aan het verdronkenland van Saeftinge. Wat een sfeer en uitzicht. Hier willen we wel blijven, alleen wat zou de zeilclub daarvan vinden? Als Gerda terugkomt uit het clubhuis zegt ze: 

“Ik heb het gevraagd en wat die clubmevrouw betreft, is het prima, maar… ze weet zogenaamd nergens van”. Deal. Om te bedanken en vooral ook omdat het zo heerlijk is dat we niet verder hoeven te rijden, nemen we bij haar een drankje. Gerda drinkt voor het eerst van haar leven een Tripel Karmeliet! Die bevalt zo goed dat ze een tweede bestelt. 

Terwijl we daar zitten komen ook de twee koudwaterzwemsters binnen, die we eerder langs een trapje in de Schelde zagen afdalen. Ze vertellen ons dat het water nu 12° is en dat ze van de winter tussen het ijs hebben gezwommen, waarna ze een lekker koel glas bier nemen.

We zoeken een niet te scheve plek langs de haven en voor we goed en wel staan vliegen de visarenden (vogel van de dag) ons om de oren. Ze naderen ogenschijnlijk zonder vrees de bus tot op 50 meter. Feest! Verder kiekendieven en wat ander gespuis waar we nu geen tijd en aandacht voor hebben. 

Menu van de dag: van thuis meegebrachte bolognesesaus met tagliatelle en restje sperziebonen van gisteren. 

De vaargeul vanaf Antwerpen loopt hier vlak langs en terwijl we eten, zien we de containerschepen onwerkelijk hoog en dichtbij door het Nauw van Bath gaan. We genieten ervan en doen net alsof er geen PFAS in het water zit. 

De regen is gestopt, de wind is wat gaan liggen, en wij…wij liggen voor Paal.

Tot morgen!