Wat heet….

Vrijdag 9 februari 2024

De ochtendberichten: 

Gerda heeft voor de derde nacht op rij uren wakker gelegen. Een mens zoekt vaak naar een oorzaak en in dit geval zou die de vermindering van de dosis bètablokker kunnen zijn. Tijdens een controle bij de cardioloog, kort voor ons vertrek hierheen, kreeg Ger het advies om de helft in te nemen van wat ze deed en later mogelijk zelfs helemaal te stoppen. De eerste twee nachten hier sliep ze echter als een blok. 

De wekker staat om acht uur en om tien voor acht schakel ik hem uit. Hoeft Ger daar niet van te schrikken!

Het is half bewolkt, 23° en de klapekster zit er weer. 

Aan het ontbijt besluiten we om vanavond niet hier in het restaurant te eten.

Ik app baas Ivan of hij het geld voor de kamer dat ik gisteren naar hem overmaakte al heeft ontvangen en maak van de gelegenheid gebruik om de loftrompet te steken over Victoria en Santiago. Hij is het met me eens en appt dat ze de ‘soul’ van het hotel zijn en zo is dat.

Alles wat groeit en bloeit..

Fuerteventura en zijn monumenten

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Als we hun vertellen dat we niet hier zullen dineren, kan ik het niet laten om te verklappen dat hun baas zulke lovende woorden over hen sprak, zeker ook omdat ze eerder aan ons lieten blijken dat Ivan nogal autoritair op kan treden. Zijn woorden komen aan; Victoria veegt de tranen uit haar ogen. Dan vragen ze hoe laat we zondag gaan vliegen en of ze ons nog zullen zien aan het ontbijt. Ik zeg dat ik denk van wel, maar moet het controleren. 

Waar het gisteren niet meer van kwam, gaan we nu eerst bekijken, de heilige berg van Tindaya, oftewel Montaña Sagrada de Tindaya. Hierbij twijfel ik steeds of het woord montaña nou ‘berg’ of ‘berglandschap’ betekent. Omdat er nergens van ‘monte’ wordt gesproken, neem ik aan dat het bordje ‘Montaña de Tindaya’ verwijst naar één berg en wel de heilige. De bewegwijzering is niet optimaal en als we het uiteindelijk aan een bewoner vragen, blijken we er vlakbij te zijn. Als je je aan de regels van de autoverhuurder houdt, kom je nergens, dus: onverhard wegje op. Teleurstelling: groot bord dat de toegang tot de berg tijdelijk is gesloten. Da’s jammer, hoewel het ons een behoorlijke klim bespaart. Op een ander bord staat nl. dat er op de hellingen veel rotsgravures zijn en helemaal bovenop heb je een prachtig uitzicht. Tja…vast wel.

De heilige berg

De zachte bergen

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Dan willen we graag naar die berg met dat standbeeld, dat we altijd zien staan, maar waar we nog steeds niet bij kunnen komen. Ook nu niet en het kost denken we heel veel moeite om in deze omgeving zonder aanwijzingen de weg ernaartoe te vinden. 

Blijft over de griel. Je voelt het al aankomen; om die hier overdag te ontdekken met zijn schutkleur lijkt ons onbegonnen werk en zijn geluid horen we ook niet. We herinneren ons allebei dat we jaren geleden tijdens een andere reis deze vogels wél overdag hebben gezien, gewoon in de berm naast de weg. Waarom ze hier dan zo moeilijk doen…

We zeggen Tindaya gedag en gaan weer over grind naar La Oliva, waar we nog steeds een zwarte toren niet van dichtbij hebben bekeken. Onderweg bewonderen we zandkleurige bergen, die er in dit gefilterde zonlicht heel aaibaar uitzien en we horen vogels die we niet zien. Alleen een casarca showt pontificaal zijn prachtige kleuren tegen deze achtergrond. 

De toren in La Oliva zit vast aan een kerk, minder spectaculair dan gehoopt, maar samen toch een mooi geheel om gezien te hebben. Gerda hoort er alweer vogelgeluiden, alleen die komen samen met de devote zang uit de luidsprekers in de kerk.

Ook wel zacht

Waar is Gerda?

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Onze versnaperingen voor vanavond thuis kopen we bij de SuperDino in El Cotillo, want vanuit dat dorp willen we naar de stranden ten zuiden ervan rijden. En nu eerst eten! Dat kan hier ook. We komen terecht bij restaurant Olivo Corso, Corsicaanse olijfboom. Dat verklaart mogelijk waarom de vrouw die ons ontvangt Frans spreekt. 

Menu van de dag: pimientos de Padrón (jawel!) en gefileerde vis van de dag met een paar stukken  aardappel en enkele bolletjes die van geraspte peen zijn gemaakt denken we. Twee Rioja en wat water. De pimientos zijn wel érg zout en de vis, die er mooi uitziet, wordt geserveerd in rode saus. En die saus is héét! Bij de eerste hap staat mijn mond in brand, ik kan daar heel slecht tegen. Zelfs Gerda vindt het behoorlijk pittig. Even op het menubord kijken of ik iets over het hoofd heb gezien; nee hoor, er staan slechts vier woorden op: ‘vis van de dag’. Nog eens wat anders dan een vogel van de dag! Een Frans stel naast ons klaagt dat ze zo lang op hun eten moeten wachten, dat hebben wij dan weer niet. Bij het afrekenen, krijgen ze van ons de gratis tip om de gasten voortaan te informeren omtrent de smaak van de saus. Ik denk niet dat ze onder de indruk zijn. Het gratis glaasje likeur dat je als regel krijgt aangeboden na de maaltijd slaan we af; er moet nog gereden worden.

Impressie..

Tegenlicht

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Op naar de stranden. We rijden zo’n twee tot drie kilometer grindweg omdat er in het begin bij de strandafgangen te veel auto’s staan. Gelukkig is er een degelijke trap naar het strand toe, want de rotsen zijn behoorlijk hoog. Zandstrand en een zee die mooi blauwgroen van kleur is, af en toe kijk je bijna door de bovenkant van een hoge golf heen. Geen mensen in zee op dit moment. Daar komt nu verandering in want Gerda gaat hier eindelijk te water! Ze durft niet heel ver te gaan en dat lijkt me verstandig in zo’n ruige, onbekende zee, waarin ze ook wat kuilen voelde. Het belangrijkste is dat ze er erg van geniet. Daarna opdrogen, nog een tijd lekker om ons heen kijken en naar de branding luisteren. Schelpen zijn er jammer genoeg niet. 

Wel een paar, wat oudere, blote mannen, die een contrast vormen met een jonge soortgenoot, die met een lap om zijn onderlijf geslagen op een vreselijk onhandige manier van broek wisselt. 

Tijdens de terugrit zien de bergen er fantastisch uit, dankzij een combinatie van donkere wolken met fel zonlicht. We kunnen niet stoppen om te fotograferen, maar bewaren het in ons hart. 

Thuisgekomen zit de vogel van de dag op ons te wachten: een roodkopklauwier. Nee hoor, Gerda ontdekt hem. 

Victoria en Santiago hebben vrij, want de avondjongen is er weer. 

Vanochtend hadden we onderweg een kleine herhaling van het busincident van gisteren. Midden op een smal wegje stond een auto geparkeerd, niemand te zien. Ook het huis erbij was leeg. Gerda ging op pad en zag een eind verder op de weg een aantal werklui het wegdek inspecteren, waarna het probleem snel was verholpen. 

Morgen alweer online inchecken. 

Welterusten!

 

 

 

 

 

    

10 thoughts on “Wat heet….

  1. Wat fijn dat jullie het zo heerlijk hebben gehad! Ook voor mij natuurlijk. Ga maar snel weer op een langere reis, dan heb ik weer iets om te lezen als ik ’s nachts niet kan slapen . (Ditmaal vanwege de niet aflatende zandstorm die nog steeds om het busje waait)

    • Ja, laatste dag vandaag. En de meest bewolkte..althans bij het wakker worden. Ik hoop toch dat je wel wàt hebt geslapen! Dat de storm maar snel mag gaan liggen!

  2. Heerlijk, zo’n weekje weg. Wat hebben jullie weer genoten. Ik zou zeggen: “niks meer aan doen’ ( Zeeuwse spreuk?)

    • Goedemorgen Yvonne, ja..is heerlijk! Vandaag de laatste dag alweer. En ‘niks meer aan doen’ was een tijdje de ‘lijfspreuk’ van mijn jongste zoon, die qua genen natuurlijk wel aardig Zeeuws is.

  3. Dat was dan weer een mooi stukje Fuerteventura door jullie ogen gezien en beleefd. Er waren voor mij wel herkenningspunten zoals Carry en ik het eiland in 2019 ervaren hebben. Ook het schijt hebben aan de opgelegde beperking van de verhuurder om op het asfalt te blijven. Al zat ons dat toen vaak ook weer niet lekker (mysterie van het rode lampje ;)) Ons eigen verslag er ook maar weer een op nagelezen en zo weer een mooi beeld en herinneringen gekregen. Goede reis terug morgen.

    • Nou, fijn dat je het leuk vond en zelfs nog herinneringen kon ophalen. En rode lampjes hebben wij niet zien branden. En nogmaals, als je helemaal niet off road wil of mag, dan zijn je mogelijkheden hier toch wel erg beperkt vind ik.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website