Dinsdag 3 juni 2025

Gisteravond om half tien stopte er een privé-auto bij het toiletgebouw, twee jonge mensen gingen  als een speer aan het werk en ze maakten zich er beslist niet met een Jantje-van-Leiden vanaf. Ik kon het niet laten om hen een compliment te maken, wat ze lachend accepteerden. Toen ze waren vertrokken en ik het toilet binnenging, had ik de neiging om mijn plastic ‘klompen’ uit te doen, zo schoon en glimmend was alles! In het toiletgebouwtje hangt een bord met afbeeldingen van alles wat je niet in het toilet mag gooien: van maandverband tot en met plastic flesjes enz. Erbij staat het verzoek, nu ook in het Engels, om deze attributen in de prullenbak te gooien. Jammer, het enige wat ontbreekt in de ruimte is nou net de prullenbak.

Vanochtend 7 uur. Buiten is het 7°, wolken, zon en geen wind. De kachel gaat even op 8.

Om een uur of negen arriveren de eerste toeristenbussen om foto’s van het uitzicht op een stuk van de gletsjer te fotograferen en het toilet te bevuilen. Als kuddegedrag ergens te bestuderen valt, is het wel hier! De passagiers komen als één grote kudde uit de bus, begeven zich massaal naar dezelfde waterkant om daar allemaal dezelfde foto’s te maken, waarna ze vóór de bus vertrekt, samenscholen bij de waterplaats om op hun beurt te wachten.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Het is een kilometer of elf rijden naar het eindpunt van dit doodlopende wegje, Briksdalbreen, om bij de gletsjer te komen… of er in de buurt? We weten het niet. Misschien bij een deel van de gletsjer, die beschreven wordt als de grootste van Europa met zijn 500m2. In elk geval is dat ook het doel van al het toeristenverkeer dat deze route rijdt. Het wegje ernaartoe is bijna steeds erg smal met veel uitwijkplaatsen, hoewel je er af en toe niet aan ontkomt om even achteruit te moeten rijden. De tunnels onderweg zijn erg slecht verlicht en één ervan is totaal onverlicht. “Het lijkt net een slokdarm”, zegt Gerda. Ze heeft gelijk, de tunnel is ook helemaal rond: als je de uitgang van een ‘normale’ tunnel ziet dan is die rond aan de bovenkant en recht aan de onderkant. Bij deze tunnel zie je gewoon een cirkel. Dan zijn er lui, die hun grote lichten aan hebben, zodat jij even verblind wordt! Gekkenhuis. 

En dan, het gletsjercircus noem ik het maar. Er zijn een paar parkeerplaatsen waar de bussen en auto’s parkeren en waar vandaan je hetzelfde stukje gletsjer ziet dat we op onze overnachtingsplek zagen, alleen nu 11 kilometer dichterbij. Bij één van de parkeerterreinen staan een soort karretjes op een rij, waarmee je hoger de berg op kan, denken we en wie weet, kom je dan wel echt bij de gletsjer. En vast ook wel klimmend, te voet.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Wat wij nu zien, is genoeg voor ons. We hebben alleen al tijdens onze wintersportvakanties en andere reizen zo vaak (gedeeltes van) gletsjers gezien, er op geskied, gelopen, dat we niet vinden dat we wat missen. Mogelijk klinkt dit erg verwend, zie ik het verkeerd en doe ik het geheel hier tekort. Kan zijn, het is niet mijn bedoeling. 

Intussen staat er bij tijd en wijle wel 16° op het dashboard. Het blijft droog en een beetje zonnig ook, wat een verschil maakt dat. 

Verder richting Byrkjelo, waar we stuiten op het Gloppen Skulpturpark. Daar krijg je trek van en de pot roomharing (rømmesild) komt weer op tafel; we hebben er nog geen genoeg van. Ik wil wel bij de eerstvolgende Rema1000 de variatie met karrysaus kopen. 

De weg loopt verder over Skei naar Sogndalsfjøra, steeds door een mooi landschap met heuvels, zicht op fjorden en bergtoppen met resten sneeuw. En laat ik de lange smalle watervallen niet vergeten, eindelijk heb ik er eentje gefotografeerd. Ook hier weer een stel behoorlijk lange tunnels, maar niet zulke enge als die van vanochtend. Op de Faeröereilanden hebben ze ook van de ellendige tunnels.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Bij Sogndalsfjøra slaan we rechtsaf naar wegnr. 13 om uiteindelijk vanuit Hella over te varen naar Dragsvik. Alleen dat wordt teveel voor vandaag, geen zin meer in. 

Met behulp van Park4Night komen we uit bij één of andere kleine baai, maar we willen onderweg zelf ook uitkijken naar iets leuks. Gerda rijdt, dus ik kijk voornamelijk uit naar iets wat op kleine havens lijkt aan het fjord en bij Leikanger denk ik iets te zien. Het is ook nog goed bereikbaar, want vaak moet je langs een fjord ineens boven op de rem om met een bocht van 180° één of ander smal steil wegje in te slaan met de hoop dat er niet nét iemand naar boven komt gereden, je onderaan nog kan keren en weer ongeschonden op de oorspronkelijke weg terechtkomt. 

We staan nu op het asfalt, op drie meter van het fjordwater, dat er lustig op los golft door de wind die wat is aangewakkerd. Tot onze verbazing – want er is niets wat daarop wijst – kwam er hier een behoorlijk groepje mensen staan wachten op…. ja op wat? Een passagiersboot! Zomaar vlak voor ons en niemand die zich aan ons stoort, althans, dat nemen we aan.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Iets verderop zijn ook parkeerplekken, maar daar staat een verbodsbord bij voor campers. Volgens Gerda omdat die plaatsen bij een bedrijf horen. We denken dat we het hier wel gaan redden vannacht. 

Menu van de dag: witte bonen in tomatensaus (blik), aangevuld met restje tomatensaus uit de winkel, knoflook, ui, rode paprika, komkommer. Gerookte zalm. Wat een combinatie! 

We hadden het te druk voor een vogel van de dag. 

Rectificatie: er zijn wel waarschuwingsborden voor wildroosters, alleen wij herkenden ze niet als zodanig. Er staan nl. twee van die zwarte heuveltjes op, zoals bij ons wanneer je een verkeersdrempel nadert of een slecht wegdek. Eronder staat een Noors woord dat we niet kennen. 

Dus…we gaan zien of we hier de nacht mogen doorbrengen van de Leikangers. 

Gelukkig is er voor vanavond, vannacht en morgenochtend regen voorspeld, zodat we niet al te ontregeld geraken. Maar deze droge, lichte dag pakt niemand ons af! 

Nou….droog…: proost!