Vrijdag 26 mei 2023

‘t Was rustig op de boulevard. De klokkentoren van de kerk tegenover ons, was uitgeschakeld vannacht; om 8 uur begint ie weer. Verder klinkt er een constant gebrom op het strand, dat wordt veroorzaakt door drie tractoren, waarmee de vissers aan het werk zijn. Vraag me niet hoe deze manier van visvangst precies in elkaar zit, want dat kunnen we niet echt zien. Er komen, althans op dit moment, geen boten aan te pas en we denken dat de trekkers, het woord zegt het al, visnetten uit zee trekken, die daar op een eerder moment zijn uitgezet. Door de verrekijker lijkt het alsof de mannen, staand achter de trekker, de vis uit de netten halen. Een hele tijd later komen er inderdaad wat mannen van het strand met een kleine hoeveelheid vis in een plastic tasje. Het lijkt weinig vis voor veel werk. 

En daar is de verveelman! Om half acht steekt hij voor de eerste keer de boulevard over in een smetteloos wit T-shirt, handen in de zakken. Gisteren was hij in het fel blauw. We staan dicht bij de twee houten banken geparkeerd, die haaks op elkaar bij de grens van boulevard en duin staan en die de vaste hangplek vormen van een groepje Miramannen. Vanaf het moment dat we er gisteren arriveerden, tot het donker werd, bekeken ze vanuit die positie de gang van zaken op de boulevard en leverden commentaar. De verveelman leek daarin een hoofdrol te spelen. Jullie begrijpen dat ook wij onderwerp van gesprek waren. 

Het doet ons denken aan Katwijk, waar op een vaste plaats op de boulevard dagelijks hetzelfde gebeurde en nóg! In het Katwijks noemen ze het ‘praetjes op de wurft’. Vroeger en misschien nu nog werd de boulevard in Katwijk nl. ‘de wurft’ genoemd.

Vanochtend is de man nog alleen en loopt zich te vervelen, zo lijkt het. Een eindje naar de zuidkant en een stukje naar het noorden van de boulevard, dan maar weer oversteken… Ja, misschien  bekijken wij hem wel meer dan hij ons. 

Nu zitten wij op één van de bankjes koffie te drinken, de temperatuur is precies goed en de zee is prachtig van kleur, schakeringen van donkerblauw tot zachtgroen, wat te maken heeft met de gedeeltelijke bewolking. Je kan je niet voorstellen dat er iets witters bestaat dan het schuim van deze omslaande golven. 

Gerda bestudeert het groepje meeuwen, waar ook een zwarte wouw tussen zit, zegt ze. Dat blijkt een bekend verschijnsel te zijn. Uiteindelijk komt ze tot de conclusie dat het grote mantelmeeuwen zijn; vogel van de dag. 

Na de koffie moeten we het hebben over onze route van vandaag, die natuurlijk alles te maken heeft met hoe we onze reis vanaf nu verder willen invullen. We denken dat de kust vanaf hier naar het Zuiden steeds toeristischer en/of drukker zal worden en daarom voor ons minder aantrekkelijk. Dezelfde kustroute terugrijden, willen we ook niet, dus we zullen toch het binnenland moeten kiezen, hoe prettig we ons meestal ook aan zee voelen.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

We kiezen eerst voor de richting Viseu en dan niet de hoofdwegen, maar een beetje binnendoor over Boialvo. De route, die mevrouw Maps ons voorschotelt, zit weer vol verrassingen en kronkelt veel meer dan we ons hadden voorgesteld. Gelukkig komen we het laatste stuk tot Viseu nog op de IP5 terecht. Vanaf Viseu willen we in grote lijnen Salamanca aanhouden, maar dan wel kijken hoe dat op een beetje niet-snelwegmanier kan. We tikken Vila Nova de Paiva in en gaan zo snel mogelijk ergens stil staan om te kijken of Park4Night nog iets in de aanbieding heeft. Niet veel. Bij Fráguas is een prettige parkeerplek lezen we, bij een rivier met uitzicht op het dorp. Klinkt niet slecht. We komen er vlak in de buurt terecht, maar de locatie klopt niet echt met hoe het in de app  wordt beschreven. Geeft niet, we staan prima en alleen op een doodlopend stuk kinderkopjes, ook met uitzicht op het dorp en dus geen verkeer. Nou…we stonden nog niet eens op onze plaats toen de geitenherder al langs kwam. Daarna een Audi met drie mensen, die in de regen de heuvel begonnen af te rennen en een paar minuten later terug waren, instapten en wegreden. 

Regen? Ja! Sinds we hier staan heeft het gehageld, geonweerd en vooral geregend! Gerda zei: “Aan de kust is het mooi weer, in het binnenland niet, dus op naar de noordkust!” 

Nu, plaatselijke tijd twintig over tien is het stil; geen neerslag, onweer of wind. 

Maar de grote sluiers regen, die we over de heuvels achter het dorp zagen aankomen, inclusief de veranderingen in lichtval, waren zeker de moeite waard. 

Menu van de dag: meiknollen, gemalen kaas, hardgekookt ei, gerookte zalm. 

Wat morgen brengt, zien we dan wel weer.