Maandag 13 juni 2022

Mijn hoop van gisteravond dat de dorpsjeugd tot rust zou zijn gekomen, was ijdel. Toen we net op bed lagen, kwam er een knetterend brommertje langsgescheurd. Ok, als dat één keer gebeurt, soit. Erger was het dat ik, na even geslapen te hebben, wakker werd van de dreun van bassen. Jawel, alweer een feestje in één van de bars langs de kustweg die vanuit het dorp onze kant oploopt. Bleek dat Gerda nog helemaal niet had geslapen. Het ging maar door; op den duur kon ik er niet meer tegen en ben beneden gaan zitten, waar het geluid iets doffer klonk, maar toch nog té goed hoorbaar was. Had het daarom wel zin om het bed beneden in orde te maken? Uiteindelijk ging Ger weer naar boven, terwijl ik de bank heb uitgetrokken en er zonder beddengoed op ben gaan liggen. Rond een uur of drie was het feest voorbij en zijn we allebei in slaap gevallen. Lekker nachtje!

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Vanochtend om 7 uur is het opnieuw niet langer uit te houden. Geen muziek, maar de zon die ons lam legt. Zakken met dat dak en proberen om in het dorp een ontbijtschaduw te vinden. Er is geen boompje meer vrij, maar een onbewoond huis werpt ons een riante schaduw toe. 

Op de vraag aan Ger of ze koffie wil, geeft ze als antwoord: “Ik wil die Griekse frappé wel eens proberen daar op het terras, dan hoeven we niet het gas aan te zetten in deze hitte”. Goed plan, hoewel het plan wat ons betreft beter was dan de koffie; we zijn er niet direct fan van, zal ik maar zeggen. Oftewel: het wordt niet ‘frappez toujours’. 

Over een hele mooie brug, waarvan de vormen lijken op grote zeilen, benaderen we Patras. Na de Lidl wordt het hier tijd voor de lunch in een vunzig soort parkje in de buurt van de zee. Eigenlijk is het er te warm om stil te staan, maar ja, het loopt tegen tweeën en maaltijden overslaan in zo’n hitte is vast niet goed voor een mens. Achter ons staat een aantal grote witmarmeren objecten met een bewaker erbij. Omdat je niet goed kan zien wat ze voorstellen, zal het wel kunst zijn 😉 Het lijkt ook of ze nog niet echt af zijn.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

En, flexibel als wij zijn, van nieuw naar oud, daar draaien we onze handen niet voor om. Het is slechts een paar minuten lopen naar de basiliek Agios Andreas, een van de grootste kerken van de Balkan. St. Andreas zou op deze plek zijn gemarteld en zijn schedel plus een fragment van zijn kruis(!) zouden in de kerk worden bewaard. 

Om ongeveer 3 uur pakken we de ‘nationale’ richting Pyrgos. We hebben Loutra Kyllinis ingetikt en we zien wel waar het schip strandt. Nou…het strandt bijna, want het eerste wat we doen in Loutra is ons op een haar na klem rijden en niet omdat wij zo stom zijn, maar omdat in de toch al nauwe straatjes auto’s dusdanig geparkeerd staan dat er geen fatsoenlijke bocht te maken is. Maar goed, met millimeterwerk komen we uit de penarie en beloven elkaar vanaf nu alle gefriemel in die dorpskernen te mijden, al beloven ze ons gouden stranden met flamingo’s. 

We struinen de buitenkanten van de bebouwde kommen af en zien alleen smalle paden met fijn zand, terwijl er ook nog buien klaarhangen boven de bergen. Over bergen gesproken, de rit hiernaartoe, was niet echt inspirerend; vlak, wat niet erg hoeft te zijn, maar oninteressant vlak. 

Deze keer helpt Park4night; na een paar keer gezocht te hebben, zien we ineens een recensie van een parkeerplaats bij zee, waar we wel blij van worden en het is raak! Vlak achter de duinen(!) genoeg ruimte, zandstrand en een zee met echte golven! Je gelooft het niet! Klein minpuntje: matig harde beat vanuit de enige strandtent.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Gerda gaat vragen tot hoelang die muziek zal duren en of ze misschien een feest hebben vanavond. Ze krijgt de verzekering dat de muziek na een uur of 8 zal stoppen en er is geen feest gepland. Intussen weten we dat het niet gelogen was. 

Behalve wij staan er wat verderop nog twee campers, iets met Duitsers en Grieken samen…familie of zo. We hebben er totaal geen last van. 

Het is heerlijk om in zee te zijn en je door de golven mee te laten nemen. 

Menu van de dag: rijst als gisteren, gerookte zalm, roerbak kool en wortel, met op het laatst een stevige slamix erdoorheen geschept. 

We hopen op een rustige nacht op de beat van de branding.