Zonder titel

Woensdag 21 september 2016

Er hangt een dunne wolk over ons uitzicht, die geen lang leven beschoren is, want de cirkel van de zon schemert er doorheen. De periode tussen mist en helder is spectaculair. Het veranderende licht, de wolken die stilaan verdampen en steeds andere formaties boven het landschap vormen. Intussen draait een grote groep gieren (daar houden we het op) kalm z’n rondjes. Wat moet dat een heerlijk gevoel zijn om zonder je vleugels te bewegen door de lucht te gaan.
Gerda weet wat dat is; zij droomt af en toe dat ze kan vliegen en daarbij hoeft ze niet met haar armen te klapperen. ‘t Is alleen geen hoogvlieger, ze gaat een paar meter boven de grond, maar toch! En nu we het er over hebben: ze kan in haar dromen ook in 2 stappen een trap af.

image

image

 

 

 

 

 

 

 

 

Ineens parkeert er een Engelse camper achter ons. Niet zo’n grote witte gelukkig. Eigenlijk gezeik van ons over die witte campers. Het heeft te maken met hiërarchie binnen de camperwereld.

Toen Gerda en ik begonnen met nadenken over reizen met een camper, kwam ik op internet de site tegen van een Nederlands echtpaar dat prachtige reizen maakt met een Toyota jeep 4×4, helemaal omgebouwd en ingericht als camper inclusief hefdak. Een firma in Duitsland is daarin gespecialiseerd en toen ze een soort ‘open’ weekend organiseerden, zijn we er heengegaan.
Daar maakten we kennis met de rangorde.
Bovenaan staat de Mann truck. Helemaal omgebouwd tot tweede huis. Er zijn er zelfs met vaatwasser en wasmachine. Plus aan de achterkant een grote ruimte waarin met een hydraulisch systeem een motor of zelfs een kleine auto kan worden geladen.
Daarna komen de jeeps, zoals hierboven beschreven. Dat moet liefst een Toyota zijn. De omgebouwde Landrover bijv. wordt door de Toyotabezitter niet helemaal als gelijkwaardig beschouwd.
Daarna komt de rest, waaronder wij. Geen idee waar de VW ergens staat op de lijst. Ik denk wel dat de witte Hymers etc. onderaan bungelen.
Wat betreft die laatste: wat ik me wel eens afvraag is of veel mannen, als ze alleen zouden reizen, zo’n rijdend huis zouden aanschaffen. Ik ken één man die zegt: “Tja, mijn vrouw wil luxe”.
We zien nl. nooit alleenreizende mannen in van die grote dingen, wel in kleinere auto’s.
Goed, praatje met de Engelsen en daarna verder over de NA140.

In Izaba moet een bijzondere kerk zijn, Ntra Sra de Idoya. Dicht. Gelukkig is er nog ergens een bar met WiFi die goddeloos open is.
En bij Hecho (op het bord staat Echo) gaan we naar een klooster dat er niet is.
Nadat we de grens tussen Navarra en Aragon zijn gepasseerd, bezoeken we de kerk in Ansó. 16e eeuw. Mooi, met weer meer goud dan de robuuste buitenkant doet vermoeden.

Ansó

Ansó

image

O zoet lijden

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Voorts krijgen we in al die dorpen zin in wintersport. Het ruikt er nl. overal naar houtkachels.
Het landschap wordt hier en daar voorzichtig ietsje kaler. Wat ons betreft, mag het sneller gaan. We hebben genoeg bomen gezien om een paar maanden op te kunnen teren.

Op het stuk grond waar we willen overnachten, lukt het niet om de auto acceptabel waterpas te krijgen. Zelfs niet met de keggen onder de banden. Na een half uur hebben we het er helemaal mee gehad. Verder.
Het wordt een plek met weinig uitzicht, veel groen. Langs een slecht onderhouden wegje met verderop een paar gehuchten. In drie uur tijd zijn er 2 auto’s en 1 fietser langsgekomen. Over die fietser: toen we er net stonden, zat ik slordig verstopt achter een bosje te plassen… Ja, als er al een auto rijdt, hoor je die van verre aankomen. Ineens hoor ik een zacht geknars en passeert er een fietser met het hoofd demonstratief volledig van mij afgewend. Zo van ‘schrik niet, ik zie niks’. Heel aardig, maar voor hij z’n hoofd omdraaide heeft hij toch een reden gezien om dat te doet. Zo zie je, zelfs als je plast: shit happens.

Menu van de dag: merguez, pasta, wortel/ prei/knoflook/peterselie (van die zware)/gemalen koriander/witte wijn.
Naast zware peterselie is er hard papier. Vlees en vleeswaren worden daarin verpakt. Het is zo stug dat je de hoeken niet fatsoenlijk omgevouwen krijgt.

Vogel van de dag: o…heb ik niks van opgeschreven.

Er is een ontzettend mooie sterrenlucht! We zitten natuurlijk zeker zo’n 1000 meter hoger dan thuis. Dat dat zoveel verschil kan maken hè!

4 thoughts on “Zonder titel

  1. Toen we begin van het jaar van Melbourne naar Sydney reden (met een overnachting vanwege de hond) kreeg ik halverwege een blaas ontsteking. Moest om de haverklap plassen. Er zat niets anders op dan dat Warren elke 20 minuten of zo langs de snelweg stopte en ik tussen open voor en achter portier mijn behoefte deed. Kon me niet schelen wie het zag, als je moet dan moet je! (Was wel een ellende hoor!)
    Tja, dan die dromen van Gerda… Superman/vrouw? Toch wel fijn als je je zo kunt verplaatsen. En van nu af aan elke keer dat jullie peterselie eten zal de zwaarte ervan eerst worden gewogen! Kan niet missen. xx

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

*
*
Website